เพียงแพรว
โอ้แรงลมผ่านฟ้า................ .....วายุ
โถมคลื่นเข้าปะทุ......................ฝั่งด้าว
สาดซัดอย่างดาลดุ.....................จ้องจะ ทำลาย
เปรียบคลื่นอารมณ์ร้าว.............หลั่งน้ำตานอง
เพลิงอารมณ์เร่งร้อน..................แรงไฟ
แรงดั่งจะเผาไหม้......................ทั่วหล้า
น้ำตาหยดหลั่งไหล.....................จึงดับ
ทุกข์จักกี่ครั้งหนอข้า..................กว่าพ้น บ่วงกรรม
อกเอ๋ยดังห่อด้วย.......................ความกลัว
ทั้งฝั่งใจมิดมัว............................ขุ่นข้น
หมอกดำซ่านสลัว.......................เริ่มคลี่ ปกคลุม
รอหลั่งน้ำตาล้น.............
1973
10
0
หน้าส่วนตัว
