ณรังษี
หยาดน้ำตา
.เปรียบเสมือนกล้องส่องทางไกล
บทชีวิตที่ลิขิตให้แตกต่าง
เดินบนทางเส้นเดียวกันแต่หันเห
บ้างเดินหน้าบ้างเดินข้างบ้างรวนเร
บ้างกลับหลังยั้งเปลย้อนเส้นทาง
มีหลุมพรางขวางกั้นให้หวั่นหวาด
บ้างองอาจฝ่าไปไม่กีดขวาง
บ้างทดท้อรอรั้งยังหลุมพราง
บ้างโหยหวนครวญครางกับผองภัย
หลายคนพ้อต่อแผลกายลายหนามเกี่ยว
รำพันอย่างโกรธเกรี้ยวและโหยไห้
ถามเรียวหนามว่าตามเกี่ยวทำไม
เลือนลืมไปว่าเลือกทางอย่างนั้นเอง
บางคนล้มลงกลางทางอย่างเสียขวัญ
คนเย้ยหยันถางถากอยากข่มเหง
หัวเราะเยาะยิ้มหยามไม่ขามเกรง
ดุจบทเพลงมนต์มารสะท้านใจ
มีเพียงหยาดน้ำตาคราทุกข์ยาก
ที่ไหลหลากท่วม
1493
11
0
หน้าส่วนตัว
