ฟ้าครวญค่ำร่ำไห้ใจจะขาด อสนีบาตฟาดลงที่ตรงไหน คงหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าวรวดใจ ทุกข์เท่าไรไหนจะเทียบมาเปรียบกัน ฉันเหม่อมองจ้องฟ้าคราฝนหล่น ดังระคนปนเสียงสำเนียงสั่น เหมือนฉันเจ็บเหน็บหนาวร้าวพอกัน เพราะเธอนั้นพลันลาคราฝนเยือน เธอนั้นเป็นเช่นสายฟ้าคอยหาเรื่อง แสร้งโกรธเคืองมีเรื่องด่ามาเชือดเฉือน ทำกับฉันวันละนิดจิตฟั่นเฟือน เมื่อมีเพื่อนมาเยือนใหม่ให้ฉันตรม มองท้องฟ้าคราใดใจจึงหวั่น ฟ้าร้องนั้นฉันเหงาเศร้าขื่นขม หากสายฟ้ามาฟาดบาดระบม คงระทมจมความเจ็บหนาวเหน็บตาย
283
2
0
หน้าส่วนตัว
