ม้าก้านกล้วย
เดือนแรมดับ ลับลาง กลางฟ้าหม่น
เหมือนกมล แรมร้าง กลางคืนเหงา
ราตรีมี ดาวล้อม คอยกล่อมเกลา
แต่ตัวเรา แรมร้าง ไกลห่างชู้
ตระหนักดี ว่าจันทรา จะมาใหม่
รักโรยไร้ ชื่นเมื่อไหร่ ยังไม่รู้
แม้กาลเลย สิ้นบุหลัน พลันเช้าตรู่
แสงสุรีย์ แรงหรู ยังรุ่งราง
หากชีวิต มืดมิด สนิทดับ
จะคืนกลับ รื่นชีวา ดั่งฟ้าสาง
ได้อย่างไร เมื่อใจ ยังอ้างว้าง
บนเส้นทาง ยังว่าง ยังวังเวง
แม้จะขืน ฝีนกาย สลายสลัด
จะยืนหยัด มิให้ ใครข่มเหง
จะลบล้าง รอยหม่น ด้วยตนเอง
ยังมิเก่ง ยังคิดบ้าง เป็นครั้งคราว
ลืมเราลืม รักร้าง เลือนลางแล้ว
แต่เหมือนแก้ว พลัดพัง ยังแตกร้าว
ยามเดือนแรม ยังเหงาเจ็บ ยังเหน็บหนาว
ยังไร้ดาว
1182
4
0
หน้าส่วนตัว
