คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. ดาวหม่น คนเริ่มเมา เหล้ายังมี
ณ คืนนี้ถ้าไม่เมาเราไม่หยุด
เหตุด้วยเรื่องเปลืองใจคิด ..จิตมนุษย์
ที่มันสุดลึกล้ำเหลือรำพัน
เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักอกเธอ
เลยรักเก้อเพ้อพกตกสวรรค์
เศร้าแสนเศร้าเพียงแค่ไหน รู้ใจกัน
เธอกับฉันมันเพื่อนเก่า ฉันเข้าใจ
...
ดาวก็หม่น คนก็เมา เหล้าเกือบหมด
เพื่อนยกซด ราวเป็นน้ำหลามรินไหล
รับสภาพ ตราบนี้หนอ ต่อนี้ไป
คงสิ้นไร้สุขแล้วในแววตา
เมื่อรักเขา เขาไม่รักหนักแดเดียว
เปล่าใจเปลี่ยวแสนอนาถวาสนา
มองยังเห็นเป็นความรักประจักษ์ตา
แต่ไร้ค่าเมื่อสิ้นรักประจักษ์ใจ
...
หน้าส่วนตัว
2181
0
0
