นายธนา
เย็นลมฝนหนนี้ที่ปลายฟ้า
ลมพัดผ่านต้องกายพาข้าชื่นฉ่ำ
เหม่อมองฟ้าคราครั้งฝนยังพรำ
เมฆสีดำยังคลุมมิดปิดแสงใด
ใจล่องลอยคล้อยไปกับไอฝน
ฝ่าลมบนพ้นม่านฟ้าท้าแรงไหล
สายน้ำฉ่ำกระหน่ำแรงเหมือนแกล้งใจ
หรืออย่างไรจึงไหลรินสิ้นปรานี
ละอองน้ำเย็นชื้นถึงดวงจิต
ให้แอบคิดเผลอไผลในใจนี้
หากแม้นฝนตกมาเวลาดี
ยามที่มีเจ้ามาอยู่เป็นคู่เคียง
ฝนสาดมาข้าจะโอบตัวเจ้าไว้
จะกอดให้เมื่อเวลาฟ้าส่งเสียง
แล้วปลอบขวัญเอนกายามาแนบเคียง
เมื่อสิ้นเสียงเอียงประคองเพียงสองคน
แม้นเจ้าหนาวเอากายข้าเป็นผ้าห่ม
แม้นฝนพรมเอาตัวข้ามากันฝน
แม้นฟ้าร้องก็กอดข้าอย่ากังวล
5398
7
0
หน้าส่วนตัว
