ดิรดิษ
แพรพิรุณผ่องพรายดุจสายสร้อย
แต่ละเม็ดเกล็ดน้อยร้อยรัดบ่วง
แทนมาลีเสน่หาสุดาดวง
แต่ละช่วงแต่ละชั้นลดหลั่นมา
พุ่มพวงมะลิลาอีกปาหนัน
ค่อนดื่นดวงจันทร์เจ้าฝันหา
หยาดน้ำค้างสียวงพวงมาลา
มาแต้มตาเต็มตื่นแทบผืนดิน
ราตรีกาลโล้เลื่อนในเดือนดับ
ข้าพเจ้าคำนับกับบ้านหิน
เปิดประตูแง้มๆเกรงใครยิน
อนุทินเชื่องช้าปากกาเดินทาง
มองฝ่าม่านหมอกไกลออกไป
เป็นอย่างไรบ้างเล่าเจ้าโลกกว้าง
ค่ำนี้ฝนมาเยือนเรือนรุ่งราง
กว่าจะสางคงผ่าวไข้ทั้งใบยวง
แพรพิรุณแผ่วโผยโชยๆเอื่อย
มาเรื่อเรื่อยแทนวลีที่แหนหวง
คิดถึงพิม คำผกา สุดาดวง
คิดถึงพวงแก้มขวัญ-อุษามณี
1513
1
0
หน้าส่วนตัว
