วันพรุ่งนี้เป็นเช่นไรใครจะรู้ หายใจอยู่หรือสิ้นลมผมไม่ทราบ อาจโชคดีโชคร้ายคล้ายถูกสาบ หรือมีคราบน้ำตาทาแก้มเรา ขอเวลาวางแผนเป็นแกนเกาะ นั่งหัวเราะเผากาลชำนาญเขลา แผนที่เห็นเป็นผีไม่มีเงา มันก็เศร้าชั่ววูบรูปขาวดำ จึงตัดใจโยนทิ้งแล้ววิ่งเก็บ เมื่อความเจ็บหักเหมาเฮขำ เรื่องเมื่อวานบันทึกเพื่อนึกจำ จะไม่ทำซ้ำสองให้ร้องครวญ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ดูน่ากลัว จงอย่ามัวครุ่นคิดให้จิตสวน เรื่องใหม่ใหม่ช่างน่าแกะและเย้ายวน เชิญชักชวนเต้นตื่นคึกครื้นเอย