คนลานเทวา
คือความสิ้นไร้ซึ่งความดีเป็นที่สุด
เท่าที่ความเป็นมนุษย์จะรู้สา
คือที่สุดอันโสมมแห่งมรรคา
แต่ที่แปลกคือเป็นธรรมดา ของเมืองไทย
คืออะไรอะไรที่ระยำเกินกำซาบ
ของเมืองพุทธที่มากบาปจนเกินไถ่
ก็ยังพกความเฉยเมยผ่านเลยไป
เหมือนไม่มีสิ่งใดต้องสำนึก
กับความจริงที่ไม่อยากจะเห็น
ดังบ้าบอล้อเล่นความรู้สึก
สารพัดห่าเหวอันเลวลึก
ชัดเจนแล้วในประพฤติทรามต่ำช้า
โดยสามานย์กาลตอกย้ำอันซ้ำซาก
ผ่านหัวใจไร้ปากจึงไร้ค่า
เราปล่อยวางอย่างมืดบอดตลอดมา
จนสำนึกด้านชาการรับรู้
ในความบัดซบไม่จบสิ้น
ยางอายหรือเสาะรินความอดสู
ยังแต่พล่ามแอบอ้างข้างข้างคูคู
ปานชีวิตมึงกู ประเสริฐนัก !
ท่ามการปรากฏ
1443
3
0
หน้าส่วนตัว
