บินเดี่ยวหมื่นลี้
ด้วยเคยช้ำกล้ำกลืนสะอื้นร่ำ
ใจถูกย่ำย้ำเจ็บจนเหน็บหนาว
ติดบ่วงรักหล่มฝันอันยืดยาว
ชีวิตร้าวรันทดเหมือนหมดทาง
จมวังวนความเศร้าดั่งเขลาขลาด
มิกล้าวาดจุดหมายให้ถากถาง
แบกคอนทุกข์รุกใจไม่เว้นวาง
จนเริ่มห่างความจริงสู่สิ่งลวง
เฝ้าฟูมฟายเพ้อพร่ำร่ำร้องหา
ขอรักมาเหมือนก่อนตอนห่วงหวง
แต่ที่ได้เพียงภาพหลอนสะท้อนทรวง
ฝันลับล่วงพร้อมเขาตอนกล่าวลา
วันคืนผ่านพ้นไปได้ประจักษ์
อันความรักห่วงใยในเสน่หา
ที่เคยเห็นกลับเป็นภาพลวงตา
เพียงมายาหลอนทรวงกลางห้วงฝัน
ตราบวันนี้ยังกลัวในภาพหลอน
เข้ามาคลอนโยกไหวให้โศกศัลย์
ด้วยมีรักห่วงใยสายสัมพันธ์
เกรงภาพฝันก่อนเก่าเข้าย้อนรอย