แว่วขับขานบทกวีผ่านลมร้อน สำเนียงอ้อนออเซาะเสนาะฝัน แว่วเสียงแคนดอกคูณม่วนใจพลัน ลมร้อนผ่านครวญหาหยาดพิรุณ สายนทีหยาดหยดหมดเหือดแห้ง แผ่นดินแล้งระทมหม่นหมองไหม้ ถึงดินแล้งชนอย่าแร้งซึ่งน้ำใจ แบ่งปันไปมิตรภาพคุณความดี อากาศร้อนร้อนใจอย่าร้อนรุ่ม อากาศอุ่นเปลี่ยผันตามกาลหนา เมื่อถึงวันดินฟ้าพสุธา ได้เวลานำพาหยาดพิรุณ สีเขียวคงกลับมาดูชะอุ่ม ดับร้อนกลุ้มดับใจดับกระหาย วันเวลาต้องมีผ่านไม่เสื่อมคลาย แต่ที่หมายมั่นคงคงความดี
1021
1
0
หน้าส่วนตัว
