ลูกเป็ดขี้เหร่
กล่าวว่าเด็กเยาวชนคนของชาติ
คอยติดตามความสามารถด้วยวาดหวัง
เมื่อเติบใหญ่จักได้เด่นเป็นกำลัง
อาจได้นั่งเป็นนายกปกประชา
จึงยัดเยียดความรู้ปูพื้นฐาน
เปรียบเป็นผู้รู้ชำนาญเหตุการณ์กว่า
สอนสิบบทงานร้อยชิ้นสิ้นเมตตา
ปากอ้างว่าอนาคตจะงดงาม
เรียนแผนใหม่ใครกำหนดบทบัญญัติ
วางบรรทัดจัดทางให้ไม่คิดถาม
เป็นเด็กดีหน้าที่คือถือทำตาม
อยากรู้ความต้องยึดครูคือผู้นำ
ไม่ชอบใจไฉนเลยไม่เคยคิด
จับเด็กติดกรอบกำหนดเหมือนกดต่ำ
เด็กรู้สึกนึกอย่างไรไอ้ที่ทำ
รับผลกรรมด้วยความสุขหรือทุกข์ทน
อยากสร้างเด็กรุ่นใหม่รับใช้ชาติ
กลับตัดขาดจิตสำนึกเพื่อฝึกฝน
เด็กเสนอความคิดใดไม่หยิบปน
เพราะอย่างนี้เยาวชน