mono
ฉันติดอยู่ในวังวน...ของสายฝนหลงฤดู
รอบกายมีเพียงความหดหู่...ช่างดูเงียบเหงา
หันมองไปทางไหน...เหมือนไม่พบสิ่งใด แม้เพียงเงา
มีแต่สายลมเศร้า...ที่พัดผ่านมาโลมเล้าหัวใจ
ความเย็นเยียบ...ของสายฝนที่เหน็บหนาว
ยิ่งทำให้ใจดวงเหงา...ปวดร้าว...จนสั่นไหว
ดวงตะวันที่เคยคุ้น...ไม่สาดแสงไออุ่นในหัวใจ
สายฝนที่โปรยปราย...ตอกย้ำความเดียวดายตลอดเวลา
กอดตัวเองในความอ้างว้าง...เหน็บหนาว
สายฝนเริ่มว่างเปล่า...แต่สายลมเหงายังพัดผ่านมาเบา ๆ.....
......กับความอ่อนล้า
นั่งมองละอองฝนที่ล่วงหล่น....จนบางตา....
แต่อีกไม่นาน ไม่ช้า...สายฝนแห่งความเหว่ว้า...ก็คงจะกลับมา.....
......พร้อมกับความเจ็บล้าในใจ
1033
8
0
หน้าส่วนตัว
