(น้ำตาลหวาน)
วันเวลาผ่านไปไยเชื่องช้า
ทุกทิวาราตรีริบหรี่หมอง
เก็บความช้ำกล้ำกลืนฝืนเมียงมอง
อยากกู่ร้องเวลาจ๋าผ่านช้าจริง
ยามเจ็บปวดรวดร้าวเจ้ากลับเฉย
เจ้าละเลยเหมือนซ้ำกระหน่ำยิ่ง
ผ่านค่ำคืนเหน็บหนาวยาวเสียจริง
ดูอ้อยอิ่งคล้อยเคลื่อนช่างเลือนลาง
มองดาวเดือนเคลื่อนคราแล้วลาลับ
แสงเดือนดาวสาดกลับหม่นหมองหมาง
ฟ้าที่เห็นสว่างไสวกลับมองจาง
แลเวิ้งว้างเศร้าสร้อยลอยลับตา
ฉันยังตื่นค่ำคืนแสนเงียบเหงา
ไม่มีใครคอยเฝ้าคนึงหา
ไม่มีแล้วค่ำคืนสดชื่นอุรา
ไม่มีแล้วสาดแสงมาโอ้..ว่าจันทร์
รอเวลาผ่านไปให้ใจชื้น
ผ่านค่ำคืนหลับไหลได้เพียงฝัน
ผ่านค่ำคืนฉันตื่นเป็นเพียงวัน
เริ่มเดินต่อลืมฝันที่ผ่านไป
1417
3
0
หน้าส่วนตัว
