คนกุลา
.
เจ็บ..ก็จำต้องเจ็บ
เก็บดวงห้วงใจประสาน
ทนเหงาเศร้าแสนนาน
หวังเพื่อผ่านกาลร้าวไป
จำ..ใจเอ๋ยไม่จำ
น้ำคำที่พร่ำบอกไหม
ว่ารักเพียงบางใคร
นานแค่ไหนได้หายคืน
หม่น..ก็รู้ว่าหม่น
เมื่อคนรักเราเป็นอื่น
ใจหนอก็กล้ำกลืน
แม้นสะอื้นต้องฝืนทน
เจียม..จำใจต้องเจียม
ใจเรียมไหม้เกรียมกี่หน
เมื่อรักใครบางคน
บอกกี่หนคือคนเดิม
คำ..ก็นี้คือคำ
นำคำพร่ำมาแต่เริ่ม
ใครหนอช่วยต่อเติม
คอยมาเสริมเพิ่มแรงใจ
เก็บ..จำใจต้องเก็บ
แม้เจ็บหนักสักเพียงไหน
เก็บงำไว้ภายใน
รอฟ้าใหม่ค่อยเผยคำ
รอ..จำใจต้องรอ
รักก่อเกิดใหม่งามล้ำ
วันไหนได้จดจำ
ย้อนย้ำหาสัญญาตน
รัก..ก็รู้ว่ารัก
เจ็บหนัก
1154
12
0
หน้าส่วนตัว
