"ไร้เดียงสา" ทีละหน่อยทีละหน่อยค่อยค่อยชิด ทีละนิดทีละนิดเข้าชิดหน่อย เจ้ากิ้งกือไร้เดียงสาขาน้อยน้อย จะพาเจ้าค่อยคล้อยสู่พงไพร ให้กอหญ้าเป็นป่าพนาชัฎ กระทัดรัดพรางตาใต้ฟ้าใหญ่ ใบเรียวนั่นคือร่มน้อยคอยคุ้มภัย รอแสงทองวันใหม่ได้ส่องมา ขาของเจ้า ขานั้น นั้น นั้น นั้น สิบ ร้อย พัน ปั่นมะงุมมะงาหรา เดี๋ยวยืดออก...ชิดเข้า...ทุกเวลา ไร้เดียงสา ใต้ฟ้าใส คงใจลอย ขยับอีก ทีละหน่อยค่อยค่อยชิด ขยับเข้า ทีละนิดเข้าชิดหน่อย เจ้ากิ้งกือไร้เดียงสาขาน้อยน้อย คงเดินย่ำซ้ำซอยตามรอยบรรพ์ ฯ
1144
4
0
หน้าส่วนตัว
