จะเร่รัก รักเล่ห์ เจ้าเหหัน เอ่ยเอื้อนคำ จำนรรจ์ เจ้าหันเห รอนแรมรัก แล้วร้าง ช่างรวนเร เหมือนลมพัด ลมเพ ระเหจร หัวใจเจ้า เบาบาง ดั่งปุยหมอก สัพยอก หยอกเอิน เกินใจถอน จะยั่วเย้า เคล้าวิญญาณ จนสั่นคลอน แล้วก็จร จากไป ไม่ใยดี เออเจ้าดอกไม้งามไร้หนามแหลม จะแต่งเสริม เติมแซม สล้างสี กลีบอ่อนอ่อน ช้อนชะม้าย ไร้ราคี จักอยู่เย็น เห็นฉะนี้ อีกกี่ครา หยุดร่อนเร่ เหจร สู่คอนขวัญ สู่อ้อมจันทร์ อ้อมใจ ที่ใฝ่หา อย่าแรมร้าง ห่างหาย ให้ไกลตา รอแล้วเล่า เจ้าไม่มา จะเจียนตาย.
2535
4
0
หน้าส่วนตัว
