นักสืบ ไร้อันดับ
เป็นเพียงลมพัดผ่านหรือม่านฝัน
ความผูกพันที่เห็นเคยเป็นอยู่
แตกสลายกลายจากไม่อยากดู
ปิดประตูใส่กลอนนั่งถอนใจ
ต่อไปนี้เหลือเราคนเก่าก่อน
คนที่นอนบนเตียงพักเอียงไหล่
หยิบหนังสืออ่านเล่นทุกเย็นไป
แล้วหลับใหลอย่างลำพังทุกครั้งมา
ไม่มีแล้วเรื่องราวในคราวทุกข์
ไม่มีแล้วความสุขและทุกข์ท้า
เหลือแต่ความทรงจำไม่นำพา
กับความล้ารินไหลในภวังค์
ขอเวลาฉันหน่อยเพียงน้อยนิด
ขอหยุดคิดเพื่อลบหรือกลบฝัง
สิ่งที่ใจผ่านมาละล้าละลัง
ขอหยุดยั้งสักนิดก่อนผิดไป
ณ วันนี้บ้านเราคงเหงาเงียบ
ความเย็นเฉียบเกาะจิตแนบติดไว้
ไม่มีแม้คำลาและอาลัย
ทั้งสายใยความคิดก่อนปิดตา
เป็นเพียงลมพัดผ่านหรือม่าน