ตราชู
ปากกู ปากมึง
ปากกูขู่คึกกึกก้อง
แซ่ซ้องซัดสาดกราดใส่
ปากกูกู่เกริกเอิกไกล
ชิมไปบ่นไปปาวปาว
ปากกูผู้ร่ำสำรอก
กลับกลอกเปลี่ยนแปลงแกล้งกล่าว
ปากกูรู้กาลนานยาว
คุยเฟื่องเรื่องราวไล่เรียง
ปากกูถูไถไปทั่ว
ซี้ซั้วแซ่ดแซ่ดแผดเสียง
ปากกูอยู่ต่อขอเพียง-
ลิ้นเลี่ยงบัดซบกลบกลืน
ปากมึงอึงโอยโหยหวน
คร่ำครวญเกินแค่นแค้นขืน
ปากมึงขึงขังยั่งยืน
วันคืนขับขานค้านกู
ปากมึงขึ้งโกรธโคตรเกลียด
เคร่งเครียดคึกคักอักขู
ปากมึงอึงว่าด่าตู
พรูพรูพร่ำพร่ำรำพัน
ปากกูชมพู่บานเหนือ
คนเอื้อ...แดกได้ไม่อั้น
ปากมึงถึงอดหมดครัน
ช่างมัน...ช่างมันปากมึง
(๔มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๑)
แด่คณะรัฐ
1256
3
0
หน้าส่วนตัว
