ระยะทางทอดยาวริมราวป่า มองข้างหน้าไม่มีใครน่าใจหาย แต่นี้ไปไร้ยอดชู้อยู่เดียวดาย คนข้างกายหาเรื่องก่อนเคืองลา เราเลิกกัน ? รับว่ายากไม่อยากเชื่อ ก้อนนุ่มเนื้อปวดแสบแปลบนักหนา กลั้นสะอื้นกลืนเก็บเจ็บนานา ก้าวเท้าฝ่าดงเหงาเศร้าเหลือเกิน คือความจริงถึงคราวร้าวรันทด ปล่อยเลือดหยดตามทางที่ห่างเหิน ข่มความเศร้าเร่งฝีเท้าออกเผชิญ เชิดหน้าเดินจะไม่ตายให้อายคน
802
18
0
หน้าส่วนตัว
