เมตตาธรรมค้ำจุนโลกา...

คีตากะ

ข้าวหนึ่งมื้อหนึ่งจานท่านโปรดคิด	
ผลาญชีวิตของใครให้ประหาร		
เอาเนื้อเขาเป็นเนื้อเราเฝ้าประจาน		
สร้างสุสานในกายหลายชีพปลง		
		
เลือดและเนื้อเพื่อบำรุงมุ่งเข่นฆ่า		
หลากชีวาพร่าชีวิตคิดใหลหลง		
รสเลิศหรูของผู้ใดไซร้ปลดปลง		
หวังสูงส่งเทียมฟ้าน่าขำคน		
		
สุสานสัตว์แออัดซากจากภูตผี		
รวมสรรพชีวีทุกที่หน		
ยังกลัวตายกลัวผีทั้งที่ตน		
หมั่นแบกขนซากศพกลบกายา		

เว้นหนึ่งมื้อยื้อชีวิตนับหมื่นแสน		
เมตตาแทนค้ำจุนคุณหนักหนา		
ปลอดจากบาปอาบเลือดสัตว์ตัดปาณา		
สูงส่งกว่าทำทานใดในปฐพี		

ทานพืชผักผลไม้ให้แร่ธาตุ		
โรคภัยปราศจากกายหมายสุขศรี		
ยังอิ่มบุญหนุนนำล้ำชีวี		
ไม่ต้องมีเวรบาปตราบสิ้นลม...	


พรหมจรรย์สูตร
" ผู้คนที่รับประทานเนื้อสัตว์ย่อมทำลายเมล็ดพันธุ์แห่งจิตเมตตาอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติพุทธะของพวกเขาเอง และสรรพสัตว์ใดๆ ที่พบเห็น พวกเขาก็จะละทิ้งพวกเขาไป ดังนั้น โพธิสัตว์ทั้งหลายต้องหลีกเลี่ยงจากการทานเนื้อของสรรพสัตว์ใดๆ เพราะนั่นจะสร้างบาปอันไม่สิ้นสุด"



ศุรางคมสูตร
" ผู้คนที่รับประทานเนื้อสัตว์จะตกเข้าไปในวัฏจักรของการเวียนว่ายตายเกิด และทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดอันไม่สิ้นสุด"
" ผู้คนที่รับประทานเนื้อสัตว์จะไม่อาจพบความสำเร็จในการรับพระพร หรือบุญกุศลใดๆ ที่พวกเขาสวดภาวนาขอ"
" ผู้รับประทานเนื้อสัตว์ย่อมทำให้สิ่งมีชีวิตบนสรวงสวรรค์หลีกห่างไปจากพวกเขา และสรรพสัตว์อื่นๆ หวั่นกลัวพวกเขา"



ลังกาวัฏรสูตร
" เหล่านักบุญทั้งหมดล้วนรังเกียจการกินเลือดหรือเนื้อ สิ่งมีชีวิตบนสวรรค์ย่อมไม่เข้าใกล้ผู้คนที่ทานเนื้อสัตว์ เพราะปากของพวกเขามีกลิ่นเหม็นเน่าอยู่เสมอ เนื้อไม่เป็นสิ่งที่ดี เนื้อเป็นของไม่สะอาด ผู้ที่ทานเนื้อก่อให้เกิดมารและทำลายบุญกุศลและพระพรให้หมดสิ้นไป นักบุญทั้งหลายล้วนตำหนิการทานเนื้อสัตว์! "
" ในบางสถานที่ ฉันห้ามผู้คนไม่ให้ทานเนื้อ 10 ชนิดและอนุญาตให้พวกเขาทานเนื้อบริสุทธิ์ 3 ประเภท เพื่อช่วยให้พวกเขาเลิกทานเนื้อสัตว์แบบค่อยเป็นค่อยไป และต่อมาภายหลังจึงเข้าร่วมการปฏิบัติธรรม เวลานี้ฉันบอกว่า ฉันห้ามการทานเนื้อทุกชนิด ไม่ว่าสัตว์นั้นตายอย่างธรรมชาติหรือถูกฆ่าตาย ฉันไม่เคยอนุญาตลูกศิษย์ของฉันทานเนื้อสัตว์  และฉันจะไม่อนุญาตเลยทั้งในปัจจุบันและอนาคต"
" สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน ผ่านการเวียนว่ายตายเกิดมามากมายเหลือคณานับ สรรพสัตว์ล้วนเป็นญาติพี่น้องกันและกัน เราสามารถทานเนื้อของญาติพี่น้องเราได้อย่างไร?"


นิพพานสูตร
" พระกัสปะถามพระพุทธเจ้าว่า " ทำไมในอดีตพระองค์จึงทรงอนุญาตให้ภิกษุฉัน " เนื้อบริสุทธิ์ 3 ประเภท หรือกระทั่ง " เนื้อบริสุทธิ์ 9 ประเภทได้?" พระพุทธเจ้าตรัสว่า " มันเป็นการอนุโลมตามความต้องการของสภาวะการณ์ และค่อยๆ ไปทีละก้าวในการละจากการทานเนื้อสัตว์"



ไข่มุกแห่งปัญญา-อนุตราจารย์ชิงไห่
เราต้องเห็นความทุกข์ของสัตว์อื่นๆเป็นเสมือนความทุกข์ของเราเอง ดังนั้น เราจึงไม่ควรยินดีในการฆ่าสัตว์และรับประทานมัน นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมเราจึงควรเป็นมังสวิรัติ นั่นคือสิ่งที่ฉันหมายถึงในการโน้มไปสู่ความเมตตามากขึ้นๆ และแผ่ขยายความรักของเราไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย ศาสนาทุกศาสนาไม่ใช่ศาสนาเดียวล้วนพูดถึงว่า เราควรแผ่ขยายความรักของเราไปยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเราจะศรัทธาในศาสนาใดหรือไม่ เราทั้งหลายต่างก็สามารถเชื่อในความดีได้ ในความเมตตาของหัวใจเรา ดังนั้นเราจึงพยายามช่วยชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ นั่นไม่ได้หมายความว่า ถ้าเธอรับประทานเนื้อสัตว์น้อยลง 1 ชิ้น สิ่งต่างๆมากมายจะเปลี่ยนแปลง แต่มันเป็นหลักการในการฝึกฝนใจของเราสู่ความเมตตา ขอให้ความเมตตาของเราเติบโตขึ้น อย่าฆ่าความเมตตาของเรา เจตนานั้นเป็นสิ่งสำคัญ...
				

เพียงสักคน

คีตากะ

เพียงสักคนคือเธอละเมอหา
เป็นแก้วตาดวงใจไม่ห่างเหิน
กล่าวคำรักทักทายให้ใจเพลิน
คอยร่วมเดินเคียงข้างเส้นทางไกล

เพียงสักคนโชว์เบอร์ของเธอบอก
ช่องโทรออกโทรรับไม่หลับใหล
มีแต่เบอร์เธอนั้นทุกวันไป
เต็มห้องใจล้นปรี่ทุกวี่วัน

เพียงสักคนเจรจาภาษารัก
คอยไซ้ซักถามหาพาสุขสันต์
เป็นแรงใจให้ต่อสู้อยู่ทุกวัน
ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคสักหนึ่งคน

เพียงสักคนส่งใจเฝ้าไถ่ถาม
อยู่ทุกยามคราท้อแท้แพ้สับสน
มีความรักหนักแน่นแสนคงทน
รักตราบจนชั่วฟ้ามิลาไกล....
				

สาวเมืองหมอก..

คีตากะ

จิบน้ำชาริมแม่ปิงอิงสายน้ำ
จดจำคำหวานเธอละเมอฝัน
สาวเมืองหมอกอย่าหลอกเล่นซ่อนเร้นกัน
เพ้อรำพันคิดถึงอยู่ไม่รู้คลาย

สายลมพลิ้วใบไม้ไหวริมชายฝั่ง
คู่รักนั่งหยอกเย้าเราใจหาย
หมอกจางจางบางตามาพร่างพราย
เธอแม่อายส่งเสียงเพียงยลยิน

ฤ ภูตผีนางไพรแห่งใดหนา
แกล้งอุราปั่นป่วนชวนถวิล
เสียงไพเราะเกาะกินใจยามได้ยิน
ใจไม่สิ้นความหลงตรงน้ำคำ

หากฟ้าสร้างทางรักให้หนักอก
ต้องระหกระเหินเดินถลำ
หนทางไกลไม่ท้อขอก้าวย่ำ
ดอยสูงล้ำเสียดฟ้าจะฝ่าฟัน

ขอเพียงซับน้ำตาเวลาเศร้า
เป็นดั่งเงาเคียงข้างเส้นทางฝัน
รักษาแผลดูแลใจให้ทุกวัน
จนเธอนั้นหายดีสุขีพอ

เห็นเรือล่องท่องแม่ปิงยิ่งเปล่าเปลี่ยว
เหม่อและเหลียวรอบกายอายจริงหนอ
คงเดียวดายไร้ใครให้พะนอ
เพียงแต่รอเธอเห็นใจมอบไมตรี.....
				

คนดีดีไม่มีขาย

คีตากะ

รักดั่งชีวา(เยือนถิ่นล้านนา)

คีตากะ

กลับมาแล้วล้านนาเคยลาจาก
คิดถึงมากยามไกลใจโหยหา
ซบไอดินกลิ่นหอมน้อมกายา
หลั่งน้ำตารินรดปลดปล่อยใจ

เคยอาศัยเล่าเรียนเพียรศึกษา
ช่วงเวลาหนึ่งมีที่อาศัย
เพียงหยุดพักซักถามความในใจ
แจ้งเกริกไกรความรู้จากครูบา

ถิ่นนักบุญอุ่นรักประจักษ์แจ้ง
หล่อหลอมแรงพลังหวังใจคว้า
สัจจะจริงทิ้งเปลือกเลือกปัญญา
เพื่อบ่ายหน้าสู่สวรรค์ทุกวันวาร

กราบอาจารย์สร้างสมบ่มความรู้
เผชิญสู้มายากล้าอาจหาญ
มิยอมเป็นเช่นทาสแห่งหมู่มาร
แม้นวายปราณยืนสู้ดูสักครา

มีเธอหนึ่งซึ้งใจให้พิงพัก
สุดแสนรักผ่านกลอนวอนภาษา
ถึงแปลกหน้าไม่แปลกใจในกานดา
ด้วยแววตาเธอมีรักหมั่นทักทาย

รักตอบรักวันนี้มีเธออยู่
แม้ไม่รู้วันข้างหน้ากานดาหน่าย
คงยินดีปรีดาถ้ากลับกลาย
อย่างน้อยได้เคยรักดูสักคน

พอใจแล้วเท่านี้มีไม่มาก
แสนหายากเธอที่มีรักล้น
ให้แก่กันทุกวันเนิ่นนานจน
ฉันสับสนเธอคนรักดั่งชีวา.....