1 สิงหาคม 2558 00:50 น.
คีตากะ
คนขี้อายคนนั้นที่ฝันถึง
ใช่ใครหนึ่งที่เธอเพ้อคอยหา
ไม่ดีเด่นเป็นแค่คนธรรมดา
เพียงแววตามีรักแท้มอบแด่เธอ
คนขี้อายคนนี้ที่เธอฝัน
ไม่ลาวัณย์แต่จริงใจให้เสมอ
อาจมิใช่ใครคนนั้นคิดฝันเจอ
เพียงเสนอรักให้ไม่ส่างซา
คนขี้อายคนหนึ่งซึ่งเธอรัก
อยากรู้จักมานานพานหวงหา
เป็นแค่คนเรียบง่ายมิพรายตา
เพียงใบหน้าเหงาเหงาเศร้าทุกวัน
คนขี้อายคนโน้นโชกโชนรัก
เคยอกหักหลายคราวร้าวโศกศัลย์
เป็นได้แค่ตัวสำรองต้องจาบัลย์
เพียงแต่ฝันเธอเข้าใจมอบไมตรี
คนขี้อายคนที่มีเพียงรัก
ไร้สิทธิ์จักวาดหวังนั่งสุขี
แค่ตัวเปล่าเล่าเปลือยเหนื่อยชีวี
เพียงหวังดีต่อเธอเสมอมา
คนขี้อายคนเศร้าเฝ้าคิดถึง
คงไม่ซึ้งใจเธอละเมอหา
ไม่พิเศษตรงไหนใจระอา
รับได้ไหมกานดา ถ้ารักจริง
5 มกราคม 2551 05:40 น.
คีตากะ
คราวเหมันตฤดูเยือนสู่ถิ่น
พระพายสิ้นอาทรกร่อนกายผิว
ยังหนาวเหน็บเจ็บกายหลายรอยริ้ว
เย็นสยิวซ่านทรวงดวงกมล
เสียงหัวใจใครหนึ่งตราตรึงจิต
หมายมิ่งมิตรพร่ำพรอดกอดสักหน
เพียงหนาวคลายกายอุ่นเจือจุนตน
หวังหลุดพ้นความเหงาเฝ้าเพ้อคำ
อกเว้นว่างร้างใครให้แนบกอด
เพียงอ้อนออดฤาจริงยิ่งงามขำ
คนไกลฟังนั่งคอยรอยน้ำคำ
ความหมายล้ำลึกแท้หรือแค่ลวง
ขอเสนออ้อมใจให้เธอห่ม
ต้านทานลมหนาวมาพาห่วงหวง
ให้ซบไหล่อิงใกล้ไว้เดินควง
ผ่านพ้นล่วงคืนหนาวสิ้นร้าวราน
อกแม่คุณคงอุ่นนักเพราะรักแสน
ประหนึ่งแม้นผ้าห่มคารมหวาน
ใจอ่อนไหวไหลหลั่งดั่งท้องธาร
ยิ่งสะคราญงามสุดดุจเทพี
สวยครบสูตรนุชธิดาแสนน่ารัก
พิลาสพักตร์ปานอัปสรจรสรวงศรี
มาตรได้คู่อยู่เคียงเพียงนารี
คงชีวีสำราญปานเทวัญ.....
1 สิงหาคม 2558 00:42 น.
คีตากะ
เมื่อหัวใจไม่อาจต้านความคิดถึง
เพ้อรำพึงถึงเธอละเมอหา
จากห้วงใจไหลหลั่งพรั่งพรูมา
ยากเกินกว่ายับยั้งพังทลาย
ไกลแสนไกลแค่ไหนใจยังเพ้อ
เพียงมองเหม่อเดือนดาวพราวหลากหลาย
ยามความเหงาเร้ารุมสุมใจกาย
หัวใจหมายอยากพบประสบเจอ
ห่างไกลกันวันนี้สุดที่รัก
ถึงยากนักพบกันมั่นเสมอ
คอยแต่ฟ้าพาเงาเจ้ามาเจอ
คงล้นเอ่อน้ำตาพาตื้นตัน
แม้นได้อยู่คู่เคียงเพียงชิดใกล้
คงสุขใจนักหนาพาสุขสันต์
มอบรักแท้แก่เจ้าเฝ้าผูกพัน
สร้างสวรรค์บนดินสิ้นอาวรณ์
หากพลาดรักหักหาญร้าวรานจิต
ทั้งชีวิตตรอมตรมจมสุดถอน
ต้องจำพรากจากไกลให้อาทร
คงลิดรอนจิตใจไปแสนนาน.....
1 สิงหาคม 2558 00:41 น.
คีตากะ
ร่ายอักษราก่อนฟ้าจะเปลี่ยนสี
ณ กาลที่พบกันจนวันสาย
เธอพลาดหวังนั่งเศร้าเหงาเดียวดาย
เรื่องราวหลายสิ่งเก็บช้ำเจ็บทรวง
เพียรเยียวยารักษาแผลดูแลมั่น
แววตาหวั่นหวาดผวาน่าเป็นห่วง
ความระแวงแฝงเร้นเช่นล่อลวง
ไม่พ้นบ่วงความกลัวในหัวใจ
เวรกรรมเก่าเฝ้าตามมาหลอกหลอน
ยามจะนอนยากข่มตาพาหลับใหล
ผูกจิตเจ็บเหน็บหนาวรวดร้าวใจ
เพราะคำใครหนึ่งนั้นเปลี่ยนผันแปร
รักมากไปใจจึงช้ำระกำหนัก
เธอจมปลักกับอดีดรอยกรีดแผล
เพียรหลบหนีชีวิตจิตอ่อนแอ
หวังลืมแค่ความเศร้าจำเมามาย
แต่พอตื่นยิ่งขื่นขมระทมหนัก
ยากยิ่งนักปล่อยวางให้ห่างหาย
แช่แข็งจิตคิดทิ้งยิ่งเปล่าดาย
เธอกลับกลายเย็นชามาเนิ่นนาน
แม้นวันนี้มีฉันนั้นคอยปลอบ
แต่คำตอบอยู่ที่เธอคนเพ้อขาน
เพียงอภัยให้เขาหยุดร้าวราน
คงสมานแผลใจให้หายดี
หากทำยากลำบากแท้แค่มองฉัน
เป็นคนนั้นที่ทำช้ำหมองศรี
เอาเลยเธอเธอเข่นฆ่าพร่าชีวี
ฉันยินดีน้อมรับกับโทษทัณฑ์
เพียงเธอคลายหายเศร้าเช่นเก่าก่อน
นิทรานอนฝันดีมีสุขสันต์
พ้นความหมองข้องติดจิตจาบัลย์
ขอแค่นั้นฉันคนนี้คงปรีดา.....
1 สิงหาคม 2558 00:47 น.
คีตากะ
คนใจเหงาเฝ้าปองน้องนานเนิ่น
ถึงไกลเกินสบตาตามหาฝัน
กรอกถ้อยคำตามสายใจผูกพัน
แปลความฝันเป็นจริงพึ่งพิงใจ
แตกต่างชั้นกันห่างเส้นทางรัก
อาจยากนักฝ่าฟันทนหวั่นไหว
เหตุฟ้าสร้างทางที่พิสูจน์ใจ
จะมั่นในรักแน่หรือแค่ลวง
เพียงชาตินี้มีเธอให้เพ้อรัก
จะฟูมฟักรักษาหาห่วงหวง
รอคอยวันฉันนี้มีเธอควง
เสมอดวงชีวาหาใครเกิน
แม้พี่ด้อยต้อยต่ำฟ้ากำหนด
แค่เพียงบททดสอบใจไม่ขัดเขิน
ขอเวลาฝ่าฟันมุ่งมั่นเดิน
เพื่อเชื้อเชิญเธอจากฟ้าลงมาดิน
ขอจองเป็นแรงใจให้วันนี้
เพียงคนดีส่งใจไม่สูญสิ้น
รอความรักจากใจชายชาวดิน
จะเยือนถิ่นแดนฟ้าตามหาเธอ.....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1244
