20 สิงหาคม 2551 19:21 น.
คีตากะ
สุริยันจันทราบนฟ้ากว้าง
เหมือนเคียงข้างคู่กันมั่นไฉน
ต่างฉายแสงแรงกล้าส่องฟ้าไกล
ล้วนเผาไหม้ตนเองเปล่งประกาย
แต่ท้องฟ้าที่ว่ากว้างกว่ากว้าง
มีที่ว่างสุดคณาเกินกว่าหมาย
กลับลาร้างว่างเว้นเช่นวางวาย
ไร้จันทร์ฉายคู่ตะวันทุกวันวาร
มีเพียงหนึ่งกึ่งกลางทางช้างเผือก
คงเย็นเยือกเดียวดายพรายสืบสาน
กี่ทิวาราตรีที่ยาวนาน
ฤดูกาลหมุนเปลี่ยนวนเวียนไป
เดือนสกาวดาวประดับมิอับแสง
ประชันแข่งงดงามอร่ามใส
พรหมลิขิตชิดเชยเอ่ยความนัย
จันทร์เผลอใจให้ดาวพราวนภา
หากแต่ว่าโลกานี้มิอาจร้าง
ตะวันพร่างพรายแสงแห่งเวหา
ไร้ตะวันพลันไร้เดือนเคลื่อนนภา
ทุกชีวาดับหายมลายเลือน.....
15 กรกฎาคม 2551 08:41 น.
คีตากะ
เพียรร้อยบทรจนาภาษาศิลป์
ความขาดวิ่นเนื้อหาจารึกเขียน
ยากครบถ้วนขวนขวายหมายพากเพียร
คงวนเวียนที่เก่าเล่าความนัย
หน้ากระดาษอาจกว้างวางทาบฟ้า
อักษราแสนล้านแจ้งขานไข
ฤาหมดสิ้นจินต์จลพ้นแดนใจ
หยุดกวัดไกวเครื่องเขียนวนเวียนความ
ปราศเบื้องต้นจนปลายร่ายลิขิต
เพียงจริตปัจเจกชนปนคำถาม
เกิดแล้วดับลับหายหลายนิยาม
แท้เพียงความว่างเปล่าเฝ้าพรรณนา
เฉกภาพเงาเฝ้ามองจ้องกระจก
สะท้อนตกสีแสงแคลงกังขา
เกิดลวดลายหลายหลากมากมายา
พร่าพรายตาปรุงจิตครุ่นคิดไป
ถ้อยสูงล้ำ-ต่ำค่าหาแตกต่าง
ควรรู้วางภาษาน่าหลงใหล
มุ่งหาแก่นแกนกลางหว่างหทัย
พิเคราะห์ให้จงหนัก อักษรา
1 สิงหาคม 2558 00:35 น.
คีตากะ
ณ ดินแดนแห่งนี้ยังมีรัก
ค่อยฟูมฟักก่อตัวทั่วทุกหน
มีภูผาท้าทายเหนือสายชล
หยดหยาดฝนบริสุทธิ์ดุจเพชรงาม
ณ ตรงนี้.....มีป่าน่าร่มรื่น
แมกไม้ดื่นเขียวขจีมีล้นหลาม
ทอดยาวไกลใต้เมฆาฟ้าสีคราม
ทิวเขางามซ้อนสลับทับเรียงราย
ณ ตรงนั้น....มีลำธารผ่านเทือกเขา
เล่นหยอกเย้ากับกอหญ้าเพลาสาย
ดวงตะวันนั้นชิงพลบหลบเอียงอาย
ซ่อนเร้นหายหลังขุนเขาทุกเช้าเย็น
ณ ตรงโน้น....มีสายหมอกกับดอกไม้
น้ำตกไหลจากหน้าผาเกินตาเห็น
สู่เบื้องล่างพร่างพรำน้ำกระเซ็น
ละอองเย็นไอน้ำชื่นฉ่ำกาย
ณ หัวใจยามนี้ยังมีรัก
คอยทายทักแก่ใจไม่ห่างหาย
ท่ามขุนเขาเงาไม้ไหวเรียงราย
นอนทอดกายหลับใหลใต้ใบบัง......
12 เมษายน 2556 21:16 น.
คีตากะ
เพียงคิดใหม่....หากใจไร้ความสุข
มีแต่ทุกข์รุมเร้าทำเศร้าหมอง
ร้อนลุกลนจนพร่าน้ำตานอง
เพียงแต่ลองคิดใหม่ในแง่ดี
เพียงคิดใหม่....หากโลกดูโศกศัลย์
แก่งแย่งกันสับสนจนบัดสี
คอยช่วงชิงสิ่งกลวงลวงชีวี
ลองอีกทีคิดใหม่ด้านใสงาม...
เพียงคิดใหม่....หากชีวิตเหมือนผิดพลาด
หวังเคยวาดดับสิ้นใครหมิ่นหยาม
พังทลายหลายหนชนประณาม
มีสิ่งงามซ่อนอยู่ดูอีกที
เพียงคิดใหม่...หากชีวิตคิดห่อเหี่ยว
เหมือนโดดเดี่ยวลำพังยังหลบหนี
ไร้คนรักสักคนก่นชีวี
ลองอีกทีคิดใหม่ใช่เปล่าดาย
เพียงคิดใหม่....หากใจไม่สงบ
มิเคยจบเรื่องวุ่นใจหมุนหงาย
หมุนตามโลกอุปโลกน์โศกมิคลาย
มีต้นสายปลายเหตุสังเกตมอง
เพียงคิดใหม่....ฝึกใจให้เป็นมิตร
ให้มุ่งคิดสิ่งงามยามกลัดหนอง
เหนือความคิดเหนือจิตคิดครรลอง
เปลี่ยนมุมมองชีวิตเปลี่ยนหยุดเวียนวน
เพียงคิดใหม่...ใจครุ่นคิดติดเรื่องเก่า
ก่อนค่ำเช้าคิดเหมือนเดิมเริ่มสับสน
ฝึกคิดใหม่ใจสบายคลายกมล
จึ่งหลุดพ้นจากความคิดยึดติดนาน
เพียงคิดใหม่....ถ้าปัญหาหนักหนาจิต
เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสอย่างอาจหาญ
ยังปัญญาจ้าแจ่มแย้มผลิบาน
เปลี่ยนร้าวรานเป็นยินดีทุกทีไป..
เพียงคิดใหม่...หากใจไม่ชมชอบ
เลิกระบอบระบบจบขานไข
เหตุมีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นวายไป
ด้วยเพราะใจว้าวุ่นจึงหนุนนำ....
เพียงคิดใหม่....ถ้าใจไร้ซึ่งรัก
เคยจมปลักความเศร้าเฝ้าถลำ
คอยโกรธเกลียดเบียดเบียนเพี้ยนมืดดำ
ลองเปลี่ยนคำ เกลียดเป็นรัก ดูสักครา....
เพียงคิดใหม่....หากจิตคิดล้มเหลว
มีสิ่งเลวในชีวิตคิดกังขา
เปลี่ยนเสียใหม่ใจหมองครองอุรา
กำหนดว่าต้องสำเร็จเสร็จสู่ชัย.....
เพียงคิดใหม่....ควบคุมปุ่มความคิด
ขอลิขิตชีวิตตนพ้นสงสัย
เริ่มตรงนี้ที่นี่รี่เร็วไว
เป็นคนใหม่คิดใหม่ไม่สายเกิน.....
1 สิงหาคม 2558 00:54 น.
คีตากะ
ถึงเหนื่อยล้าเพียงใดใจมิถอย
สองมือน้อยเพียรกอบดินสิ้นค่าหมาย
บรรจงปั้นสรรค์สร้างอย่างพริ้งพราย
เติมแต่งลายสีสันหมั่นสู้ทำ
แลกหยาดเหงื่อน้ำตาแสนสาหัส
เพียรขจัดส่วนเกินเดินถลำ
แม้ล้มลุกคลุกคลานพานสร้างทำ
ไม่จดจำความทุกข์เร้าปลุกใจ
เฝ้าก่อร่างสร้างฝันอันบรรเจิด
ผลเลอเลิศหรือเลวจนเหลวไหล
ยากคาดหวังดั่งจิตมุ่งคิดไป
หลายครั้งใจแพ้พ่ายแทบวายปราณ
ผิดเป็นครูรู้แก้ไขด้วยใจรัก
อุปสรรคหนักหนาค่อยพร่าผลาญ
คำหมิ่นหยามตามหลอกหลอนกร่อนดวงมาน
คงพ้นผ่านจากไปไม่เหลือเงา
ยอมอดทนอดกลั้นรอวันหนึ่ง
ก้อนดินซึ่งไร้ค่าสลักเสลา
กลายบรรเจิดเลิศงามตามใจเรา
ไม่เหนื่อยเปล่าแรงงานสานสร้างไป
จากก้อนดินสิ้นค่ามาเป็นดาว
เด่นสกาวกลางฟ้าน่าหลงใหล
หนึ่งมือกร้านสานสร้างพลางปลื้มใจ
แม้นอาจไร้ใครเห็นค่ากว่าก้อนดิน......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
2707
