25 ธันวาคม 2552 00:38 น.

สวรรค์ปิด...

คีตากะ

เมื่อสวรรค์ปิดทางทุกอย่างสิ้น
ผืนแผ่นดินโกรธามาเฉียวฉุน
พายุร้ายหมายโบกไหวให้เป็นจุน
คงคาขุ่นเกรี้ยวกราดวินาศเมือง

แรงแห่งกรรมนำหนุนหมุนกระแส
ถึงกาลแก่กลียุคมาฟ้าสีเหลือง
ชลธีสีเลือดเดือดนองเนือง
ปกคลุมเมืองทั่วธานีชี้บอกลาง

ผีป่าเข้าสิงเมืองอันเฟื้องฟุ้ง
ผีบ้านมุ่งสู่พนาหาขัดขวาง
ปราชญ์แพ้มารหาญกล้ามาปล่อยวาง
โลกเปล่าร้างดั่งกำพร้าไร้ธาดา

ธรณีทรุดต่ำเพราะกรรมหนัก
จวนเสียหลักใกล้ล่มจมเวหา
จำล้างซากกากเดนเข่นชีวา
ยกโลกาสู่สวรรค์สิ้นจัญไร

2289

love

comment

12 เมษายน 2556 22:04 น.

คริสต์มาส...

คีตากะ

อย่าถามฉันว่าพรุ่งนี้จะมีไหม
เพราะหัวใจเฉื่อยชาล้าสมอง
โลกแปลกไปไกลกว่าจะเหลือบมอง
หยุดจับจ้องด้วยเหนื่อยนักหนักเปลือกตา

โมงยามนี้มีเหลือเพื่อหยุดพัก
อยู่จมปลักกับซากหวังยังโหยหา
มงกุฎหนามที่เธอครอบมอบให้มา
แทนคำว่าขอบคุณกรุ่นสัมพันธ์

ถึงความรักจักจางหายมลายโลก
กายชุ่มโชกเลือดหลั่งรินสูญสิ้นฝัน
ถึงเมตตาแห้งเหือดหายกลายเป็นควัน
แผลนับพันจากคมมีดกรีดทิ้งรอย

แต่วันหนึ่งฉันจะมาอีกคราครั้ง
ต่อเติมหวังด้วยศรัทธามิล้าถอย
มือถือมีดกรีดหัวใจให้เป็นรอย
เพื่ออย่างน้อยเพียงรู้ฉันนั้นหายใจ....

1018

love

comment

12 เมษายน 2556 20:46 น.

จิตบริสุทธิ์ดินแดนจึงบริสุทธิ์

คีตากะ

สิ่งที่เห็นเป็นไปไม่แจ่มแจ้ง
หวาดระแวงหวั่นผวาน่าใจหาย
แลเล็งโลกโศกนักชักวุ่นวาย
ความทุกข์กรายทั่วหล้าประชาตรม

สิ่งที่ยินยังโสตเหมือนโหดร้าย
โลกพริ้งพรายกลายหมองต้องขื่นขม
ความหวาดกลัวแพร่ทั่วไปในสายลม
เสียงระงมร่ำไห้ใจวังเวง

สิ่งที่รู้หยั่งทราบเหมือนบาปเคราะห์
คอยกุมเกาะกินโลกโยกข่มเหง
ทิ้งซากศพลบชำระเลือดละเลง
เหลือบทเพลงแห่งความเศร้าเคล้าระคน

สิ่งที่ได้สัมผัสยากขัดขืน
ปลุกชนตื่นจากฝันอันสับสน
สร้าง ทำลาย หลายครั้งในวังวน
สิ่งใดฤา?...คงทน...บนรอยกาล

สิ่งที่รู้สึกได้...ใกล้สิ้นสุด
ก้าวถึงจุดเปลี่ยนแปลงแห่งสงสาร
ล้างภาพลวงทวงถามความเบิกบาน
ผลิสะคราญกลางใจใสพิสุทธิ์....

ที่มาจากพระสูตรชื่อวิมลเกียรตินิทเทสสูตร
พุทธพจน์ที่ว่า " พึงชำระจิตแห่งตนให้บริสุทธิ์สะอาด
เมื่อจิตบริสุทธิ์สะอาดดีแล้ว พุทธเกษตร(ดินแดนพุทธะ)
ก็ย่อมบริสุทธิ์สะอาดตามไปด้วย"