12 เมษายน 2556 21:49 น.
คีตากะ
เสียง เคล้ง ! เคล้ง ! กระทะกับตะหลิว
ลอยล่องปลิวตามแรงแห่งสังขาร
หนุ่มพ่อครัวหัวหมุนวุ่นกับงาน
ทำอาหารจารด่วนชวนลิ้มลอง
ลูกค้ารอต่อคิวตะหลิวเร่ง
ขับบรรเลงเพลงครัวรัวสนอง
ทำด้วยใจใส่รักถักทำนอง
หากช้าต้องขออภัยมือใหม่มา
ก่อนทำงานโรงงานมานานเนิ่น
เข้าให้เงินเดือนสูงจูงใจหนา
ใช้งานคุ้มเงินจ้างพลางระอา
จำหนีหน้าเข้าครัวรัวละเลง
อาหารรสโอชาภาษาผัก
น้อยคนจักเข้าใจไม่ข่มเหง
กำไรน้อยด้อยค่าหาหวั่นเกรง
แม้วังเวงเงียบเหงาเราสู้ทน
ปรุงด้วยผักรักษาสุขภาพ
มหากาพย์แห่งครัวหัวถนน
เว้นเนื้อสัตว์ตัดคาวเอาปะปน
ก้าวเดินบนอหิงสาตามอาจารย์
หนุ่มหน้ามนคนครัวมัววายวุ่น
ขอบพระคุณผู้มาชิมอาหาร
ที่เกื้อหนุนจุนเจือเอื้อมานาน
ร้านเราพานอยู่ได้ไม่ร้างลา
ข้าวปั้นกะสลัดมะละกอ
อร่อยคอสุดยอดปลอดมังสา
มีบริการท่านครบรสโอชา
อาหารป่าอาหารบ้านร้านเรามี
รณรงค์ลดโลกร้อนวอนท่านช่วย
อุดหนุนด้วยอย่าเมินทำเดินหนี
ทั้งสาวแก่แม่ม้ายพรายโสภี
ดรุณีแรกแย้มเราแถมฟรี
อุตสาหกรรมทำเนื้อเถือชีวิต
เขารวยติดอันดับนับเศรษฐี
มีคนกินจึงมีฆ่าพร่าชีวี
ฟาร์มมากมีล้นหลามเกิดตามมา
ปล่อยก๊าซพิษจากฟาร์มลามทั่วโลก
เกิดวิโยคโลกร้อนนอนผวา
อากาศปรวนรวนหนักประจักษ์ตา
ทะเลบ้าเดือดดาลผลาญชีวันฯ
1 เมษายน 2553 17:39 น.
คีตากะ
ลิงตัวน้อยไวว่องท่องเที่ยวทั่ว
พลาดเผลอตัวติดแหแผ่นอนหงาย
มันตกใจไหวหวั่นผลุนผลันกาย
วิ่งวุ่นวายหมายสลัดแก้มัดตัว
เกลือกกลิ้งกายกับพื้นทั้งยืนนั่ง
ร่างแหยังรัดแน่นแสนปวดหัว
มันยิ่งแก้แต่ยิงยุ่งยิ่งพันพัว
เกิดความกลัวกลัดหนองครองอุรา
เฉกเช่นชนทิ้งมรรครักสงบ
อันสยบความอยากจากใจหนา
ย่อมหลงใหลในวัตถุลุมายา
ก่อปัญหามากท้นล้นเรื่องราว
หลงลืมมรรคจักเชิดชูคุณธรรม
เมตตาธรรมสูงสุดดุจเหินหาว
ลืมหลักธรรมล้ำเลิศประเสริฐพราว
หลงเรื่องราวความประพฤติยึดจรรยา
จริยธรรมถูกทิ้งยิ่งต่ำตก
เชิดชูยกนิติธรรมล้ำหนักหนา
มากกฎเกณท์หลักการผลาญวิญญาณ์
ทั่วแหล่งหล้าว้าวุ่นชุลมุน
วางตีกรอบขอบเขตเหตุสับสน
ปัญหาวนที่เก่าเฝ้าหัวหมุน
ดุจนั่งแก้แหพันอันงงงุน
ยิ่งเคืองขุ่นคับข้องหมองฤดีฯ
12 เมษายน 2556 21:51 น.
คีตากะ
คนแถวนี้เรียกพี่...หนุ่มบีเอ็ม
มาดคมเข้มเกินใครไม่เหลียวหลัง
เดินคอเอียงเยี่ยงนี้มีชื่อดัง
พระเอกหนังยังหลบเมื่อพบเจอ
รถคันนี้พี่ได้ฟรีจากพี่สาว
เหนื่อยทุกคราวยามปั่นยันเท้าเผลอ
เข้าซี่ลวดปวดร้าวหนาวละเมอ
จับไข้เพ้อหลายวันสั่นสะท้าน
ถนนนี้พี่ครองใครต้องหลบ
บ่อยครั้งพบสิบล้อรอประสาน
ล้มคอเคล็ดหลายหนจนซมซาน
พี่เลยพานคอเอียงยามเมียงมอง
วันก่อนหมาตัดหน้าพาหักหลบ
จนได้พบโฉมตรูอยู่ริมหนอง
พี่ไม่ทันตั้งตัวมัวแต่มอง
เฉี่ยวชนน้องเอวคดโปรดอภัย
พี่ตกคลองน้องตกน้ำทำเรื่องเศร้า
เมื่อสองเราว่ายมิเป็นเห็นไหวไหว
ยังโชคดีมีคนช่วยด้วยว่องไว
บุพเพให้ได้พบกันวันผ่านมา
พี่ประหยัดพลังงานต้านโรคร้อน
ยอมเหนื่อยอ่อนขี่บีเอ็มเต็มใจหนา
วอนคนดีนี้อำนวยช่วยสักครา
มาเถิดมา...ขี่บีเอ็มเต็มแผ่นดิน.....
12 เมษายน 2556 21:53 น.
คีตากะ
แปดในสิบชาวนาเสียค่าเช่า
ที่นาเขาเหมาทำจำหม่นหมอง
ทั้งนาปีนาปรังกี่ครั้งลอง
ข้าวเนืองนองสู่ตลาดเลี้ยงชาติไทย
ทั้งเกี่ยวไถใช้เครื่องยนต์ต้นทุนมาก
เชื้อเพลิงจากน้ำมันทำสั่นไหว
ยังค่าปุ๋ยค่ายามาแพงไว
นานวันไปยิ่งเพิ่มเริ่มดื้อยา
ภัยแล้งมาพาเสียเพลี้ยระบาด
ยังประกาศน้ำน้อยให้คอยท่า
ทั้งต้นดอกออกผลล้นอุรา
ไม่ลงกล้าหรือจะรอดปลอดหนี้สิน
ผ่านร้อนแล้งนาล่มทั้งจมน้ำ
ราคาต่ำตามมาพาถวิล
ข้าวดีน้อยเสียมากจากยลยิน
จะซื้อกินยังยากข้าวหมากแพง
ข้าวสารขึ้นราคาจนลาลับ
ข้าวเปลือกกลับตกต่ำทำแอบแฝง
วอนรัฐช่วยคุมตลาดอาจเคลือบแคลง
เลห์กลแห่งการค้าชาวนางง
รับจำนองจำนำทำประกัน
ข้าวกี่ตันแก้ไขอย่าได้หลง
ก่อนดินร้างว่างเปล่าชาวนาปลง
ชาติไทยคงซื้อข้าวเขาเอามากิน
วันนี้อาจถูกกว่าราคาข้าว
ของชนชาวต่างแดนทั่วแคว้นถิ่น
หากซื้อเขาเอามาน้ำตาริน
อาจสูญสิ้นชาวนาประชาไทย
วันหน้าเป็นอย่างไรใครจะรู้
หากเขาจู่ขึ้นราคาทำตาใส
กินข้าวแพงแข่งน้ำมันคงบรรลัย
เงินตราไหลออกนอกช้ำชอกนาน
แก้พื้นฐานการเกษตรเหตุสร้างชาติ
อย่าเป็นทาสใครเขาเราร้าวฉาน
หลงอำนาจเงินตรามายามาร
ข้าวอาหารของจริงสิ่งจำเป็นฯ
โอ้ ปักษาสวรรค์แสนบรรเจิด เจ้าเตลิดเหินฟ้า ณ แห่งไหน ดินแดนที่ลมสงัดมิพัดไกว ฤามุ่งไปเหนือรุ้งงามนิรนามแดน ณ ที่ตะวันไร้เงาเจ้าเคยคุ้น ชายฝั่งอุ่นไร้ทรายพรายเหลือแสน ฝากรอยเท้าเจ้าไว้ในดินแดน ณ ถิ่นแคว้นทิพย์อาหารหอมหวานอวล ความกระหายเจ้าดับลงลับแล้ว เมืองเพริศแพร้วพึงใจให้เจ้าหวน บินไปเถิดบ้านเกิดเจ้าเร้ารัญจวน แห่งสรวงสวนวิจิตรสถิตเนา โอ้ ปักษาสวรรค์บรรเจิดจ้า สู่เคหาแห่งรักสลักเสลา ณ บ้านเกิดเลิศยิ่งงามพริ้งเพรา ท่ามหมู่เงาเมฆสีม่วงล่วงอาลัย กางปีกอันสว่างกระจ่างสุด บินเร่งรุดสู่แมนแดนไสว ด้วยดวงจิตคุกรุ่นละมุนละไม ตามเสียงพิณอันไร้สายไปเทอญ เจ้าจะบรรลุถึงซึ่งจุดหมาย แดนพริ้งพรายไร้กาลพานหาวเหิน อาบคงคาแห่งสุขสนุกเพลิน ก้าวย่างเดินทุ่งงามความเยาว์วัย ส่งเสียงร้องกับพระเจ้าเคล้าวจี ก่อดนตรีแสนเพราะเสนาะใส เริงสราญขานขับเสียงจับใจ ณ แดนไกลชั่วนิจนิรันดร์กาล โอ้ ปักษาแห่งสวรรค์อันตราตรึง เจ้ารู้ซึ้งถึงความรักจักเอ่ยขาน รู้ลึกซึ้งความเมตตาพาเบิกบาน แทนพยานแห่งสวรรค์อันจริงใจ โปรดรับฉันเอาไว้ในปีกกล้า ทรงพลานุภาพทาบฟ้าใส ฉันต้องการกลับบ้านตระการไกล บ้านพิไลไกลโพ้นบนชั้นฟ้าฯ
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
3550
