12 เมษายน 2556 20:46 น.
คีตากะ
สิ่งที่เห็นเป็นไปไม่แจ่มแจ้ง
หวาดระแวงหวั่นผวาน่าใจหาย
แลเล็งโลกโศกนักชักวุ่นวาย
ความทุกข์กรายทั่วหล้าประชาตรม
สิ่งที่ยินยังโสตเหมือนโหดร้าย
โลกพริ้งพรายกลายหมองต้องขื่นขม
ความหวาดกลัวแพร่ทั่วไปในสายลม
เสียงระงมร่ำไห้ใจวังเวง
สิ่งที่รู้หยั่งทราบเหมือนบาปเคราะห์
คอยกุมเกาะกินโลกโยกข่มเหง
ทิ้งซากศพลบชำระเลือดละเลง
เหลือบทเพลงแห่งความเศร้าเคล้าระคน
สิ่งที่ได้สัมผัสยากขัดขืน
ปลุกชนตื่นจากฝันอันสับสน
สร้าง ทำลาย หลายครั้งในวังวน
สิ่งใดฤา?...คงทน...บนรอยกาล
สิ่งที่รู้สึกได้...ใกล้สิ้นสุด
ก้าวถึงจุดเปลี่ยนแปลงแห่งสงสาร
ล้างภาพลวงทวงถามความเบิกบาน
ผลิสะคราญกลางใจใสพิสุทธิ์....
ที่มาจากพระสูตรชื่อวิมลเกียรตินิทเทสสูตร
พุทธพจน์ที่ว่า " พึงชำระจิตแห่งตนให้บริสุทธิ์สะอาด
เมื่อจิตบริสุทธิ์สะอาดดีแล้ว พุทธเกษตร(ดินแดนพุทธะ)
ก็ย่อมบริสุทธิ์สะอาดตามไปด้วย"
12 เมษายน 2556 20:48 น.
คีตากะ
ยามเมื่อฟ้าเปิดทางกระจ่างใส
พิรุณไหลกลางแล้งแฝงความหมาย
เย็นชื่นฉ่ำน้ำฟ้าคราโปรยปราย
ก่อเกิดสายสัมพันธ์มั่นฟ้าดิน
เมื่อสวรรค์เป็นใจให้พานพบ
ถึงจุดจบความเหงาเฝ้าถวิล
ดุจวิหคนกเถื่อนเคลื่อนโบยบิน
สบยลยินคู่รักร้องทักทาย
เดินทางฝ่าอุปสรรครักลอบเร้น
ราวจันทร์เพ็ญไร้เมฆเอกเฉิดฉาย
ทอแสงอุ่นละมุนไอไหวพริ้งพราย
โอบกอดกายอิงแอบแนบเนื้อนวล
กางปีกฝันโผผินบินสู่ฟ้า
เย้ยจันทราและดาวพราวสรวงสวน
งามใดเล่าเท่ารักงามยามรัญจวน
สุดหอมหวนกว่าบุบผาดาษดาพันธุ์
ใยชาวโลกโศกสลดคราวหมดรัก
เพียงจมปลักกับภาพลบพบโศกศัลย์
ฤายึดถือยื้อแย่งยากแบ่งปัน
แผ่รักนั้นแก่โลกจึงโศกตรม
ฤาความรักใช่คนรักมักแปรผัน
มีผูกพันพบพรากยากเหมาะสม
หวังสมบูรณ์พูนพร้อมย่อมระทม
ประหนึ่งงมเขากระต่ายอย่าหมายเจอ....
12 เมษายน 2556 20:49 น.
คีตากะ
เนื้อชิ้นโตหัวหมูขึ้นบูชา
เทพดาส่ายหน้าพาเมินหนี
เสพมังสาฆ่าเข่นเซ่นชีวี
จนอ้วนพีอาบเลือดเหือดแห้งกรัง
ประชุมนี้มีเพื่อสันติภาพ
โลหิตอาบเต็มโต๊ะใหญ่ใจมุ่งหวัง
ความสงบกลับมาอีกคราครั้ง
แท้เพียงนั่งวาดวิมานสราญรมย์
ชีวิตแลกชีวิตสิทธิเทียมเท่า
มัวนั่งเขลาแก้ปัญหาว่าเหมาะสม
ยิ่งเติมเชื้อเพิ่มไฟให้แรงลม
สุดท้ายก้มพ่ายแพ้แก่แรงกรรม
กี่ล้านปีที่ยังนั่งวาดฝัน
เข่นฆ่ากันเพราะเคยฆ่าพาอิ่มหนำ
เลือดล้างเลือดเชือดเฉือนเหมือนเคยทำ
สัตว์โลกเป็นตามกรรมคำศาสดา
กายมนุษย์สุดประเสริฐเลิศนักแล
หากเพียงแต่จิตใจเป็นใครหนา
สิงสู่ร่างสางบัญชีหนี้ชีวา
เกรี้ยวโกธาขาดสติพินิจเทอญ.....
12 เมษายน 2556 20:50 น.
คีตากะ
เมืองโบราณแห่งนี้มีมนต์ขลัง
เมื่อแรกครั้งย่างเหยียบเย็นเยียบไหว
ธรณีวิปโยคลมโบกไกว
ยังจิตใจสู่ภวังค์ครั้งบุราณ
แนวทิวผาทอดยาวจรดราวฟ้า
คราบน้ำตาแลโลหิตติดฉาบฉาน
เสียงร่ำไห้ได้ฟังดั่งวิญญาณ
ก้องกังวานจากหลุมศพกลบปฐพี
ทอดกายล้มจมดินสิ้นชีวา
ใช้กายาต่างกำแพงแห่งกรุงศรี
ต้านข้าศึกศัตรูสู้ไพรี
จนชีวีจากร่างวางวายปราณ
บัดนี้มาน้ำตาข้าฯสะอื้น
เมื่อมายืนหน้าสุสานทหารหาญ
เจ้าจากไปแต่ข้าฯมาอีกครากาล
ทิ้งสังขารสุดคณนาเทียมหิมาลัย
4 มีนาคม 2552 03:26 น.
คีตากะ
หากวันนี้มีรักภักดียิ่ง
สร้างสรรค์สิ่งสวยงามยามหลับฝัน
มอบสิ่งดีมีค่าแสนลาวัลย์
ห่วงใยกันยามห่างเส้นทางไกล
หากวันนี้มีจิตคิดพันผูก
ร้อยใจปลูกต้นรักจักหลงใหล
อยู่เคียงข้างทางเหงาพร้อมเข้าใจ
ร่วมฝันใฝ่ร้อยบทรจนา
หากวันนั้นมาถึงซึ่งลาจาก
ขอมอบฝากความฝันวันโหยหา
ถ้อยนิยามความรักปักอุรา
ส่งภาษาแห่งจิตลิขิตจาร
หากวันนั้นแปรเปลี่ยนกาลเวียนหมุน
ไอละมุนแห่งรักจักสืบสาน
อนุสรณ์ถ้อยคำแทนตำนาน
เคยจดจารมอบไว้ให้แก่กัน.......
หน้าส่วนตัว
1454
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
