เพียงแค่มี

คีตากะ

เพียงแค่มีดีแล้วเพริศแพร้วจิต
ไม่เคยคิดฝันไกลไปถึงไหน
ขอเพียงมีพอดียินดีใจ
เพื่อก้าวไปค้นหาคุณค่าตน

เพียงแค่มีมิมากหากเล็กน้อย
ไม่เคยคอยใครช่วยอำนวยผล
มีสองขาสองแขนมิแคลนตน
สู้อดทนฟันฝ่าไขว่คว้ามา

เพียงแค่มีนี้พอสานต่อฝัน
เพื่อทุกวันเรียนรู้สู่หรรษา
ไม่เปล่าดายอายชนจนระอา
ให้สมฟ้ามอบสิทธิ์ชีวิตทำ

เพียงแค่มีแบบนี้ก็ดีพร้อม
ไม่ตีล้อมกรอบใจให้เจ็บช้ำ
สร้างเงื่อนไขใจหม่นทนระกำ
ได้สู้ทำเท่านี้เท่าที่เป็น

เพียงแค่มีสุขีมีมากน้อย
หมั่นเพียรค่อยทำไปไม่ทุกข์เข็ญ
เพียงสนุกสุขเราทุกเช้าเย็น
ชีวิตเป็นเช่นนี้ก็ดีพอ......

				

คนดีดีไม่มีขาย

คีตากะ

ศรรามศรรัก...

คีตากะ

เสียงขลุ่ยดังฟังหวานผ่านพลิ้วแผ่ว
ดึกดื่นแล้วยลยินไม่สิ้นเสียง
เงี่ยหูฟังดังไกลในสำเนียง
ทำนองเพียงเพลงรักสักวา

นอนซมไข้พิษใจจากใครหนึ่ง
ด้วยลึกซึ้งคำเจ้าเฝ้าโหยหา
เนื้อเพลงรักจากใจรินไหลมา
เคล้าขลุ่ยพาเพราะพริ้งยิ่งดนตรี

ก่อเกิดเพลงบรรเลงไหวสุดไพเราะ
สะกิดเซาะซาบทรวงท่วงวิถี
แดสะเทือนเหมือนสะท้านซ่านดนตรี
ดั่งวจีน้องขานคำหวานมา

ยอมพ่ายแพ้แก่นุชสุดคิดถึง
เพียงบทหนึ่งจากใจในภาษา
พี่จนถ้อยร้อยกรองนองน้ำตา
มิอาจหาถ้อยคำมารำพัน

ขออกไข้ต่อไปให้สาสม
แพ้คำคมจากใครคนในฝัน
อยู่ตั้งไกลไยทำย่ำยีกัน
นั่งคิดผันคำรักปักใจเรา

ราวศรรามข้ามฟ้ามาอากาศ
พี่ขยาดหวาดกลัวมัวขลาดเขลา
เผลอลืมจิตคิดระวังนั่งซึมเซา
ถูกศรเข้าอย่างจังลืมตั้งตัว

พี่ยอมวายหมายเจ้าเข้าใจบ้าง
ด้วยรักนางสุดใจให้ทูลหัว
ยอมเป็นทาสจอมใจไม่เกรงกลัว
แม้นเจ็บตัวเจ็บใจไม่ระอา....



				

รักตอบแทนรัก...

คีตากะ

คนต่ำต้อยติดดินสิ้นวาสนา
เพียงดอกหญ้าเตี้ยต่ำเขาย่ำหยาม
ธรรมดาเรียบง่ายไม่งดงาม
แต่เพียงตามหาฝันทุกวันมา

สบตาเธอวันนั้นฉันแปรเปลี่ยน
ใจวนเวียนคิดถึงซึ้งนักหนา
เคยฝากรักจากใจให้กันมา
ความเหว่ว้าห่างหายมลายลง

มีเพียงเธอเข้าใจมอบไออุ่น
ขอขอบคุณจากใจให้ลุ่มหลง
รักตอบรักจักให้ไจมั่นคง
มิเลือนลงสักวันยังมั่นใจ

วันข้างหน้าเป็นอย่างไรฉันไม่รู้
วันนี้อยู่เคียงกันมิหวั่นไหว
แม้จะห่างแสนห่างจงวางใจ
หากมั่นในรักแท้ไม่แพ้ทาง

ขอศรัทธาเชื่อมั่นมิผันเปลี่ยน
อย่าหลงเพี้ยนฟังคำใครทำใจหมาง
มีเพียงเธอเข้าใจไม่อำพราง
รู้ทุกอย่างว่าฉันคิดอย่างไร...




				

เธอคือดวงใจ....

คีตากะ

เสกมนต์สั่งฝังหมึกจารึกเขียน
ด้อยการเรียนฉันทลักษณ์เชิงอักษร
ต่ำความรู้น้อยปัญญาภาษากลอน
เพียงวิงวอนเทวามาดลใจ

ขอเทพสิงสถิตลงตรงกลอนนี้
เอ่ยวจีพจมานเพียงขานไข
บอกคนรักฝากถ้อยเรียงร้อยไป
ส่งถึงใจให้แจ้งแห่งความจริง

ชำแรกทรวงดวงใจให้เจ้ารู้
รักมั่นอยู่นงเยาว์เจ้าขวัญมิ่ง
แห่งดวงมานนานเนาเฝ้ารักจริง
มิเคยทิ้งเจ้าไกลจากใจเลย

ที่สุดของหัวใจให้เจ้านี้
ขอคนดีเชื่อในใจเฉลย
ไม่หลอกลวงห่วงนักจักชิดเชย
ด้วยคุ้นเคยแต่แรกพบคราสบเจอ

ฤ บุพเพสันนิวาสขีดวาดไว้
ให้เคียงใกล้ต่อกันมั่นเสมอ
แม้นห่างไกลใต้หล้ายังมาเจอ
หลงละเมอเพ้อรักหนักอุรา

เพียงวันวารผ่านมาพาพิสูจน์
ดั่งคำพูดบางคำย้ำนักหนา
ตั้งแต่วันนั้นพบคบกันมา
แทนอักษราว่าเธอคือดวงใจ....