13 สิงหาคม 2558 23:27 น.

สายธารแห่งปัญญา....

คีตากะ

2010590axm9pnpkb2.gif







ละอองไอกลั่นหยดรดแหล่งหล้า
จากฟากฟ้าสู่ดินถิ่นสถาน
หยาดพิรุณหนุนนำก่อลำธาร
เชื่อมผสานโลกสวรรค์อันห่างไกล

ลัดเลาะเลี้ยวอุปสรรคคอยดักกั้น
รูปลักษณ์อันอ่อนละมุนเนืองหนุนไหล
หลบหลีกแข็งแกร่งกล้าบ่าเลี่ยงไกล
พ้นเภทภัยหมื่นพันเพราะผันแปร

ความคิดปรุงก่อทุกข์ลุกร้อนเร่า
จิตอันเขลาหลงผิดติดร่างแห
ตำหนิฟ้ากล่าวหาดินหมิ่นรังแก
ยากยิ่งแก้ปมยุ่งคิดปรุงเอง

ใจพิสุทธิ์ดุจน้ำลำธารไหล
หลบหลีกไกลความฝันอันข่มเหง
จะสุขทุกข์รุกเร้าเคล้าบรรเลง
หลบกาจเก่งทุกท่าหาเกี่ยวพัน....



				
1 สิงหาคม 2558 00:10 น.

แม่กลอง...

คีตากะ

โอ้แม่กลองสายน้ำแห่งความหลัง มิเคยยั้งหยุดไหลใคร่ขอถาม เหนื่อยบ้างไหมไหลรินทุกถิ่นคาม หลากหลายความเปลี่ยนแปลงแจ้งแก่ใจ บทเพลงรักแม่กลองยังก้องอยู่ สายน้ำคู่ชีวินยังรินไหล ก่อตำนานหวานขมตรอมตรมใจ จมอยู่ใต้สายธารมานานนม มองสายน้ำราบเรียบยะเยียบจิต ซ่อนชีวิตบางมุมลุ่มลึกถม สะท้อนเงาเค้ารางร่างจ่อมจม จากโคลนตมสู่อากาศซัดสาดไป ยังได้ยินแม่กลองร้องเพลงรัก แจ้งประจักษ์ทุกยามความสดใส สองฟากฝั่งยังคุ้นอุ่นละไม เคยเลียบไล่ริมฝั่งยังจดจำ บัดนี้คงไกลห่างทางชีวิต พรหมลิขิตขีดวาดอาจถลำ ต้องลาไกลแม่กลองท่องลำนำ เหลือเพียงความทรงจำลำแม่กลอง....
1 สิงหาคม 2558 00:29 น.

ปักษาสวรรค์.....

คีตากะ

68772347.pIIcxQsM.KBOP3.jpg

โอ้ ปักษาสวรรค์แสนบรรเจิด
เจ้าเตลิดเหินฟ้า ณ แห่งไหน
ดินแดนที่ลมสงัดมิพัดไกว
ฤามุ่งไปเหนือรุ้งงามนิรนามแดน

ณ ที่ตะวันไร้เงาเจ้าเคยคุ้น
ชายฝั่งอุ่นไร้ทรายพรายเหลือแสน
ฝากรอยเท้าเจ้าไว้ในดินแดน
ณ ถิ่นแคว้นทิพย์อาหารหอมหวานอวล

ความกระหายเจ้าดับลงลับแล้ว
เมืองเพริศแพร้วพึงใจให้เจ้าหวน
บินไปเถิดบ้านเกิดเจ้าเร้ารัญจวน
แห่งสรวงสวนวิจิตรสถิตเนา

โอ้ ปักษาสวรรค์บรรเจิดจ้า
สู่เคหาแห่งรักสลักเสลา
ณ บ้านเกิดเลิศยิ่งงามพริ้งเพรา
ท่ามหมู่เงาเมฆสีม่วงล่วงอาลัย

กางปีกอันสว่างกระจ่างสุด
บินเร่งรุดสู่แมนแดนไสว
ด้วยดวงจิตคุกรุ่นละมุนละไม
ตามเสียงพิณอันไร้สายไปเทอญ

เจ้าจะบรรลุถึงซึ่งจุดหมาย
แดนพริ้งพรายไร้กาลพานหาวเหิน
อาบคงคาแห่งสุขสนุกเพลิน
ก้าวย่างเดินทุ่งงามความเยาว์วัย

ส่งเสียงร้องกับพระเจ้าเคล้าวจี
ก่อดนตรีแสนเพราะเสนาะใส
เริงสราญขานขับเสียงจับใจ
ณ แดนไกลชั่วนิจนิรันดร์กาล

โอ้ ปักษาแห่งสวรรค์อันตราตรึง
เจ้ารู้ซึ้งถึงความรักจักเอ่ยขาน
รู้ลึกซึ้งความเมตตาพาเบิกบาน
แทนพยานแห่งสวรรค์อันจริงใจ

โปรดรับฉันเอาไว้ในปีกกล้า
ทรงพลานุภาพทาบฟ้าใส
ฉันต้องการกลับบ้านตระการไกล
บ้านพิไลไกลโพ้นบนชั้นฟ้าฯ













bird-of-paradise.jpg

king_bird_of_paradise.jpg

the-king-bird-of-paradise-007.jpg

Wilson's_Bird_of_Paradise.jpg


				
1 สิงหาคม 2558 00:12 น.

พิษรักพิษณุโลก...

คีตากะ

picture%5C224255111225.jpg














พิรุณพรำอำลาจนซาแล้ว
เสียงขลุ่ยแว่วแผ่วมาน้ำตาไหล
ลำน้ำยมพรมพลิ้วปลิวละอองไอ
น้ำเหนือไหลดั่งน้ำตาข้าหลั่งริน

จอดแพลอยคอยน้องจนร้องไห้
ฟ้าจวนใกล้รุ่งสางนางบ่ายผิน
ริมธาราพิษณุโลกโศกชีวิน
รอยุพินจนหนาวร้าวอุรา

สวรรค์สาปบาบซ้ำเคราะห์กรรมซัด
น้องผิดนัดไร้เงาเศร้าหนักหนา
พี่คอยเก้อชะเง้อชะแง้แต่ไม่มา
โอ้กานดาไปไหนใยลืมกัน

วอนหลวงพ่อขอช่วยอวยพรให้
ดลจิตใจคนสวยช่วยกลับหัน
พระพุทธชินราชโลกนาทอนันต์
พาแจ่มจันทร์มาพบประสพเจอ

ยืนหนาวเหน็บเจ็บใจใต้ทองกวาว
มองแต่สาวคิดถึงจึงพร่ำเพ้อ
น้ำตาพรากจากลาพาละเมอ
ด้วยเพราะเธอลวงหลอกกลับกลอกคำ









				
1 สิงหาคม 2558 00:19 น.

แด่ดอกไม้...

คีตากะ



เมื่อเวลากระชั้นชิดตามติดหลัง
ริมฟากฝั่งเรือลำน้อยลอยน้ำใส
จอดลำลอยคอยท่าเตรียมลาไกล
สู่ทะเลกว้างใหญ่ไม่หวนคืน

ฟากฝั่งนี้มีถนนระคนเศร้า
ท้องทุ่งแห่งความเหงาเฝ้าทนฝืน
มีสายน้ำจำพรากจากวันคืน
ป่าดาษดื่นความหวังกำลังงาม

ดอกไม้หนึ่งสีสวยระรวยกลิ่น
ผึ้งโบยบินเริงร่ายพรายล้นหลาม
เจ้าท้าทายสายลมโน้มกิ่งงาม
เพียรไถ่ถามหารักเฝ้าทักทาย

ฟากฝั่งโน้นนั้นไกลจากใจหมอง
ดินสีทองปราศราตรีสุรีย์ฉาย
มีเพียงสุขทุกข์สิ้นถิ่นไม่ตาย
เสียงดนตรีมิขาดสายร่ายลำนำ

แม้สายลมจะเร่งเร้าเฝ้าร้องบอก
เรือใกล้ออกจากท่าอย่าถลำ
แต่หัวใจไหวหวั่นอันน้ำคำ
ยังดื่มด่ำความรักสลักทรวง

หมายพาเจ้าก้าวข้ามความขื่นขม
สิ้นตรอมตรมถมจิตรคิดห่วงหวง
เผยความจริงทิ้งบาดแผลแค่ลมลวง
หลุดพ้นบ่วงความเศร้ากร่อนเผาใจ

ก่อนเวลาจะหมดลง ณ ตรงนี้
ที่ราตรีเยี่ยมเยือนเลือนหลับใหล
จะจับมือถือมั่นชวนกันไป
ฤาโบกมือลาไกลให้แก่กัน...........


				
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
Lovers  4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings  คีตากะ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ