13 เมษายน 2550 12:21 น.
ตราชู
เพื่อนๆครับ วันพรุ่งนี้ ๑๔ เมษายน เป็นวันผู้สูงอายุแห่งชาติ อย่าลืมนึกถึงท่านนะครับ เพราะท่านคือเสาหลักของชีวิตพวกเราโดยแท้
จดหมายจากบางแค
เขียนจากบ้านบางแค ขอแค่เขียน
ปีใหม่เวียนมาแล้วหลานแก้วเอ๋ย
ขอให้แสนสุขสมชื่นชมเชย
ยายยังอยู่อย่างเคย...เคยมานาน
หลานไม่มาหนุนนำรดน้ำให้
ไม่เป็นไรหรอกหนาประสาหลาน
ยายยังมีน้ำตาธาราธาร
หลั่งโซมซ่านโสรจสรงไหลลงนอง
หลานไม่มาอยู่ใกล้ยามไกลห่าง
ยายก็คุยพลางพลางกับเพื่อนผอง
หลานไม่มาเล่นเพลงบรรเลงร้อง
ยายยังมีเพลงหมองมาปลอบตัว
เพื่อนเพื่อนยายหลายคนคงท้นสุข
ยายต้องขืนกลืนทุกข์ที่ถมทั่ว
เป็นห่วงใยในหลานเพิ่มพันพัว
อกรัวรัวร่ำร่ำครุ่นคำนึง
แม้รู้รู้อยู่ว่ายายเหมือนไม้เก่า
ขาดคนเขาครวญใคร่ถามไถ่ถึง
แต่ก็ยังพึมพำแผ่วรำพึง
สักวันหนึ่งคงได้มาเห็นหน้ากัน
เขียนจากบ้านบางแค พอแค่นี้
ให้หลานมีดวงมานสำราญมั่น
ไม่ตอบยาย ไม่เป็นไร ไม่สำคัญ
ขอเพียงยายได้รำพัน เท่านั้นพอ
(๑๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
_______________________________________
12 เมษายน 2550 11:00 น.
ตราชู
บุษบงสงกรานต์
กลอนเพลงพวงมาลัย (ผมเรียนแบบแผนจากหนังสือ เพื่อนแก้วคำกาพย์ ของ ท่านศิวกานท์ ปทุมสูติ ครับผม
เอ้อระเหยลอยลง
อวลกลิ่นรินส่งซาบทรวง
ลอยมาจนถึงเมืองไทย
ข้างนอกสุกใสข้างในกลวง
รัฐธรรมนูญนั้น
ร่างแล้วก็ปั่นป่วนไปทั้งปวง
ไทยไม่เผยผุดผ่อง
ไม่งามลำยองอย่างเงินยวง
รัฐฯ ปวกเปียกป้อแป้
ความเพลียเลยแผ่ผลพวง
รอประชาธิปไตย
ที่ถามที่ไถ่ตามทวง
รอไม่เห็นแม้เงา
จนเงียบจนเหงานั่งง่วง
อ้ายกังฉินกำเริบ
มือเติบมือเติบตักตวง
โอ้เจ้ามาลาดวง
แสนเกรงไทยร่วงโรยเอย
เอ้อระเหยลอยลม
ลอยหลั่งพร่างพรมผืนพสุธา
ฝนตกคราหน้าร้อน
ทุ่งนาป่าดอนปรีดา
ฝนช่วยล้างสร่างเศร้า
ให้คลายซึมเซาเมื่อเมษา
ล้างเถิดล้างคราบข้น
อันหมองอันหม่นนานมา
ล้างเถิดล้างจัญไร
ของพวกเหลวไหลพาลา
ขอให้พืชให้ผล
อำไพอำพนโสภา
ผลนั้นหรือคือความสุข
ด่ำดื่มปลื้มปลุกปรารถนา
ขอประชาชนไทย
ทั้งนอกทั้งในถ้วนหน้า
ได้อิ่มเอมเกษมสันต์
โดยไม่มีวันสร่างซา
พวงเจ้าเอ๋ยพวงผกา
เบิกฝันเบิกฟ้าเฟื่องเอย
เอ้อระเหยลอยโพยม
รื่นรื่นไล้โลมลำเนา
วันสงกรานต์เกริกไกร
ทุกข์ท้นทั่วไทยบรรเทา
หันหน้าเข้าหาอาราม
ให้บุญแผ่งามร่มเงา
เช้าจนเย็นเล่นน้ำ
น้ำอบมาร่ำชโลมเรา
อย่าเล่นกันรุนแรง
ที่แผลงแผลงโปรดเพลา
เอาพอชื่นรื่นรวย
กระชุ่มกระชวยหายอับเฉา
ยามขับรถขับรา
จะไปจะมาอย่ามึนเมา
เมาแล้วลองคะนองขับ
ระวังได้กลับบ้านเก่า
ขอให้สุขสนุกใจ
ไม่ว่าผู้ใหญ่หรือผู้เยาว์
แย้มยิ้มพริ้มเพรา
อยู่เย็นทั่วเหย้าเรือนเอย
เอ้อระเหยลอยวน
ลอยมาเกลื่อนกล่นก่ายกอง
ถึงฤกษ์ดีปีใหม่
หญิงชายทั่วไปเปรมปอง
หวังโชคดีมีทรัพย์
กำนัลเนืองนับเนืองนอง
หากไม่ฉ้อโกงใคร
ขอให้เรืองไรรังรอง
มียศ, ศักดิ์, ศฤงคาร
ร่ำรวยเรือนชานบ้านช่อง
กอปรกิจการงานใด
ให้ชาญชัยช่ำชอง
ให้มีคนรักหลากล้น
ให้มีแต่คนยกย่อง
ให้โปร่งปลอดตลอดปี
สุขีสุขีมาครอง
เข้าสงกรานต์ครรลอง
มาร่วมฉลองกันเอย
(๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๐)
6 เมษายน 2550 10:12 น.
ตราชู
อาศิรวาทราชจักรีวงศ์
โคลง ๔ สุภาพ
บำบวงบูรณ์บพิตรเจ้า จักรพาล
ทำนุกนาครสถาน ถิ่นแคว้น
โกสินทร์นคเรศปาน ปูนเปรียบ
เย็นมิ่งมวลชนแม้น แม่นเที้ยนทิพยา
จักราคือจักรแก้ว ใจนิกร
จักรกฤษณ์เกียรติอดิศร สู่ด้าว
จักรีเจิดกำจร เจิมเกศ
จักรเกริกกฤษฎาน้าว เหนี่ยวน้อมมโนชนม์
ไพรียลย่อมท้อ ถอยหลัง
ไพโรจน์รุ่งเรืองประนัง ประณตไท้
ไพรูราษฎร์ยืนยัง เย็นร่ม
ไพรัชสรรเสริญได้ สดับก้องกฤตยา
รังสรรค์ผาสุกแผ้ว พูนเสริม
รังสฤษฎิ์สันติสุขเติม แต่งหล้า
รังเรขร่ำคำเฉลิม ฉลวยเฉิด
รังรักษ์จากหทัยจ้า ถ่องแจ้งจรูญเสถียร
มงคลรัตนฉันท์ ๒๒
วีริยภาพพระนราธิปเพียร
ทะนุรักษ์บุรเจียร
เจิดบวรวิภาเวียง
องค์จุฬนฤปชาติชยเชียง
ดลกรุงกิติเกรียง
กอปรพระคุณพระโภไค
ทั่วปฐวิภพผ่านทุรภัย
สุขสรรพสมัย
มิ่งมหาคุณาภรณ์
ปราศพหลคณะบาปอริบร
ปิติเพ็ญศุภพร
เผยพระศักติทรงศรี
อัญชลิคารวะดวงมณิตรี
บุพขัตติย์บดี
ทรงผดุงพระราชัน
อีกพระประยุรประเนืองนิจนันท์
วรราชถวัลย์
ราชวงศ์นิรันดร์เทอญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า นายชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ แหละน้อมถวายพระพรเนื่องในวันจักรี ๖ เมษายน พระพุทธเจ้าข้า
หมายเหตุ
มงคลรัตนฉันท์ ๒๒ เป็นคำประพันธ์เก่า มีปรากฏในหนังสือ จินดามณี ซึ่งนักวิชาการทางวรรณคดีสันนิษฐานว่า นิพนธ์ขึ้นในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช และมีปรากฏในหนังสือ ราชาพิลาปคำฉันท์ (หรือ นิราชสีดา) ส่วนแบบอย่างครุ ลหุแบบตายตัวนั้น ผมอาศัยศึกษาจากหนังสือ ทศชาติคำฉันท์ ของ ท่านอาจารย์บุญเตือน ศรีวรพจน์ ครับ
4 เมษายน 2550 07:49 น.
ตราชู
เพลงเดือนห้า
นี่ก็สิ้นเดือนสี่แล้วซีหวา
มาร่ำเพลงเดือนห้าระดมโห่
ลมร้อนล่องหล้าเหมือนพาโล
แกล้งเราเซาโซจนซูบเซียว
อัปรีย์ปรี่ป้ายกระจายเปรอะ
เมืองเขรอะมากคาวด้วยเมือกเขียว
ชอกช้ำชัดชี้เช่นนี้เชียว
ราษฎรโดดเดี่ยวในดวงแด
รีรีข้าวสาร.......
สองทะนานข้าวเปลือกไม่เคยแปล้
ยุ้งฉางร้างไร้มีใครแล?
เช้าค่ำย่ำแย่ถูกย่ำยี
อุทกภัยปีกลายเลวร้ายก่อ
ใครหนอใช้ชดช่วยปลดหนี้?
ใครไร้กรุณาไม่ปรานี?
ใครหนีเมินหน้าไม่มาอินัง
แม่งูเอ๋ย...กินน้ำบ่อไหน
กินน้ำบ่อไทยที่ท้นถั่ง
กินน้ำเลือดน้ำแรงที่แห้งกรัง
มันคับคั่งแค้นขุกจนจุกคอ
กี่ปีกี่ปีก็เปิดปาก
สำรากน้ำลายเรี่ยรายล่อ
วันแล้ว วันเล่า เฝ้ารอ
เห็นแต่พวกหัวหมอมันเสกมนต์
โยกเอยโยกเยก......
น้ำตาท่วมเมฆทะมึนหม่น
โยกขวัญหวั่นผวาวิญญาณ์คน
โยกเยกจนย่นจนเยินยับ
ภาคเหนือพูนพอกพิษหมอกไข้
สามจังหวัดภาคใต้ตายเป็นตับ
อีสานแล้งแห้งหลายน้ำหายลับ
ภาคกลางก็กลับมาเกรียมกรม
จับปูดำขยำปูนา......
คนไร้ค่าแค่นขืนความขื่นขม
ถูกกร้อน ถูกกรีดด้วยมีดคม
รีดเลือดปูจนล้มไม่มีแรง
ความสุขแสนไกลเกินไขว่คว้า
หลายหนเหลียวหาก็แลแห้ง
น้ำใจจืดจางร้างแล้ง
มีแต่แกล้งขี่กดกันหมดกรุง
หันหวนซวนเซเมื่อเมษา
น้ำท่าถอยพร่องจากท้องทุ่ง
บ้านใหญ่ เมืองใหญ่ มีใครพยุง
ขาดคนปรนปรุงให้เปรมปรีดิ์
ร้องเพลงเดือนห้าดวงหน้าละห้อย
หวังเลือนเลื่อนลอยอยู่ริบหรี่
ยิ่งร้อง ยิ่งล้า ทุกนาที
เอ๊ะ! จะมีใครมั่งมาฟังเพลง
(เขียนจบลงในวันที่ ๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๐)
1 เมษายน 2550 13:05 น.
ตราชู
บทอาศิรวาท
ทินทวิเมษประลุมาส
ประชาชาติเฉลิมชัย
วามรวิวรรณไสว
ทิวาวารสราญเวียน
บังคมบาทบทเบื้อง
นขาเนืองประหนึ่งเทียน
ขัตติยเทพ ธ เสถียร
ธ เที่ยงแท้กระแสธรรม
ซ้องกิติศัพท์อธิศรี
พระปรานีกรุณนำ
ไททะนุไทยอุปถัมภ์
ผดุงถิ่นบุรินทร
เลื่องกิระปรากฏแล้ว
มณีแก้วนรากร
ธีรกวีวุฒิวร
วะวาววับประดับวรรณ
ไพเราะพระราชนิพนธ์
สถิตบนพิภพบรรณ
สาธุสะสาธรสรร-
พไพศาลชวาลศิลป์
วัฒนธรรม ณ ประเทศ
พระทรงเจตนาจินตน์
รักษณ์คณะปวงศิลปิน
เกษมปีติปรีดา
ขอคุณตรัยสิริรัต-
นผ่องพัฒน์วราภา
อวยศุภพรจิรฐา-
วเรศไท้ถวายทูล
องค์วรราชสุดา
สยามบารมีบูรณ์
ทรงวิยแสงสุริย์สูรย์
จรัสสร้างกระจ่างใส
ทรงภิญโยยศยิ่ง
ประมวลมิ่งนิรามัย
ขอ ธ สถิตบุรไท-
ยถิ่นฐานนิรันดร์เทอญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นายชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
น้อมเกล้าฯ ถวายพระพร พระพุทธเจ้าข้า
หน้าส่วนตัว
1681
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
