3 มีนาคม 2553 16:04 น.
พิมญดา
จอมยุทธหญิงพิมเหล่งนึ่งมาท้ารบ
อยากสยบมารหลายใจให้ราบคาบ
ขออาสาด้วยกระบี่มีมาปราบ
มีเพลงดาบอักษรานั้นพาที
ได้ท่องเที่ยวเปลวดาบปราบจอมยุทธ
แต่ก็สุดหัวใจปลายทางที่
นั่งฝึกฝนกลกลอนก็หลายปี
ยังไม่ดีเท่าที่ใจไขว่คว้ามา
มีใครบ้างอาสาจะสอนสั่ง
จะนั่งฟังวิชาปราบดิน-ฟ้า
เผื่อเอาไว้ป้องกันตัวกานดา
ใครกล้ามาหยามข้าจะท้าฟัน
อยากท้ารบด้วยใจให้พิงพัก
ยุทธจักรบ้านกลอนนอนฝากฝัน
แค่กล้ารักไม่ลวงดวงชีวัน
ไม่ต้องกลัวห้ำหั่นบั่นหัวใจ
ข้ามาจากดินแดนอันไกลโพ้น
ข้าอ่อนโยนดั่งกระบี่ที่พลิ้วไหว
หากรักข้ากล้าหน่อยจะเป็นไร
พิมเหล่งนึ่งยกใจให้เจ้าครอง
2 มีนาคม 2553 15:41 น.
พิมญดา
จำใจยอมรับวันผันเปลี่ยนแปร
ยังไม่เจอคู่แท้แม้จะฝัน
ปฏิทินเลื่อนผ่านอยู่นานวัน
เธอไม่หันสนใจในรักเรา
โดนรับเชิญงานแต่งแล้งในทรวง
ไม่มีแววจะร่วงจากคานเหงา
อารมณ์เซงมากแล้วแววบางเบา
ช่วยมาเอาลงหน่อยร้อยใจรอ
ลมมันเย็นนานเกินหรือเมินหนี
จะให้รอถึงเลขสี่หรือไรหนอ
เดียวไม่ทันตัวน้อยคอยพะนอ
รีบมาขอเสียที..มีน้อยใจ
ผ่านกี่หนาวกี่ฝนทนมามาก
ชักจะอยากมีแฟนแสนหวั่นไหว
ทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ทำไม
อยู่บนคานไม่สบายเลยนะเธอ
ช่วยทำให้งานเข้าเราทั้งสอง
อยากขอร้องคนดีอย่ามีเผลอ
งานไม่เข้าอายเขาจริงนะเออ
นั่งซึมเหม่อ..เพ้อครวญชวนจัดงาน
28 กุมภาพันธ์ 2553 21:34 น.
พิมญดา
เมื่อพระพรหมสรรค์สร้างทางรักร้าว
คงถึงคราวเดินออกนอกใจเขา
แม้จะเหลือเพียงรักลางเลือนเงา
กอดแต่ความว่างเปล่าร้าวเกินทน
มาทีหลังหวังไปไกลเกินจริง
เมื่อทุกสิ่งรู้กันฉันสับสน
เขาคนนั้นฉันคนนี้ก็เป็นคน
รักเธอจน..ตัดไม่ขาดสวาทวาย
ศีลธรรมค้ำจิตคิดแล้วถอย
แม้จะเหลือร่องรอยความเสียหาย
เจ็บแค่นี้คงไม่ถึงกับตาย
หากต้องพ่ายตราบาปตราบชีวี
ขอโทษนะ!ที่รักจักต้องห่าง
ฉันขอเดินอ้างว้างข้างศักดิ์ศรี
ตัวสำรองกองไว้นะคนดี
จากกันที..ที่เคยรักหักใจลา
รักให้เป็นเช่นนี้ดีกว่าฝืน
ทนกล้ำกลืนต่อไปใจเหนื่อยล้า
ขอบคุณนะที่รักตลอดมา
ขอมีค่า..บนทางใจ..ใช่สำรอง
27 กุมภาพันธ์ 2553 17:30 น.
พิมญดา
อาจไม่ใช่..คนดีที่เธอคิด
ฉันก็มีพลั้งผิดที่คิดเผลอ
ดั่งที่เห็นเป็นอยู่คือรักเธอ
กว่าจะเจอรู้ไหม..ใช้เวลา
อาจจะเป็น..คนดีที่ขี้อ้อน
ชอบเขียนกลอนคิดถึงคนึงหา
ส่งสายเสียงเรียงคำจำนรรจ์จา
ชอบบอกว่า..รักนะ..เวลาโทร
อาจหงุดหงิด..คิดมากหากเธอเงียบ
ก็เธอเปรียบดวงใจใส่ขวดโหล
เก็บเอาไว้ไม่กล้าออกมาโชว์
กลัวคนโห่แย่งยื้อ..ถือสิทธิ์ครอง
อาจเป็นเพราะ..ดอกไม้ไล้ลมไหว
ความห่วงใยเพิ่มพูนกรุ่นเราสอง
สายลมร้อนพัดพลิ้วลิ่วทำนอง
คอยประคองสองรัก..จักภิรมย์
อาจบางที..คิดเองหรือเปล่าหนอ
เธอจะรอหรือฉัน..ฝันสุขสม
อาจสุดท้ายกลายฝันพลันเป็นลม
ฉันคงตรม..เดียวดาย..พ่ายรักเอย
23 กุมภาพันธ์ 2553 00:14 น.
พิมญดา
ความคิดถึงเดินทางระหว่างรัก
ส่งไปทักทายใจใครคนหนึ่ง
ฝากข้อความเอาไว้ให้คำนึง
อาจไม่ซึ้งมากนักแต่รักจริง
เพราะกายห่างทางรักจักขอฝาก
มันไม่ใช่เรื่องยากจากใจหญิง
คอยโน้มดาวพราวฟ้าอย่าประวิง
ช่วยไปวิ่งกลางใจใครอีกคน
ความคิดถึงประมาณค่าหามิได้
มันแทรกซึมอณูใจไร้เหตุผล
จะกินนอนตอนไหนใยร้อนรน
อยากเจอจนไข้ขึ้นสะอื้นทรวง
อาจสะดุดไปบ้างระหว่างส่ง
แต่ยังคงหอบมาว่าแสนห่วง
พร้อมดอกไม้ช่อสวยด้วยเดือนดวง
ร้อยเป็นพวงหัวใจใส่..รักมา
ความคิดถึงดึงกลับจับไม่อยู่
ลอยไปสู่ห้วงรักปรารถนา
ส่งไปแล้วแว่วเสียงพิมญดา
กระซิบว่า..คิดถึงจัง..ฟังไหมเธอ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2409
