21 กุมภาพันธ์ 2553 22:07 น.

@.รักคนโทรมา..จังเลย. @

พิมญดา

403744_11988786_0.jpg
จากวันพบประสบรักพักใจน้อย
ยังเฝ้าคอยคนไกลใฝ่คิดถึง
อยู่เมืองใหญ่วุ่นวายคลายคำนึง
เสียงสุดซึ้งโทรหา..มาจำนรรจ์

เหนื่อยมากไหมคนดีที่ไกลห่าง
หากหนทางยากไร้ไม่เหมือนฝัน
หากความเหงารุมเร้าเฝ้าโรมรัน
อย่าไหวหวั่นอันใดใจมีเธอ

เธอโทรมาปลอบขวัญชวนยิ้มหวาน
จึงเขียนกลอนอยู่บนลานอยู่เสมอ
ยามเหนื่อยล้าจากงานอ่านมาเจอ
ยังไม่เผลอรับสายหมายเลขใด

ก่อนนิทราโทรอ้อนวอนรักอิ่ม
รับสายยิ้มทุกครั้งยามหวั่นไหว
ด้วยสองเราต่างเติมเสริมแรงใจ
แม้ปีเดือนเคลื่อนไปใช่ร้างลา

ยังคอยอยู่ตรงนี้ที่เพียงดาว
สายลมหนาวห่มใจไว้ปลายฟ้า
ยังคงรักคิดถึงคนโทรมา
เก็บสัญญาใส่กลอน.ซ่อนอย่างดี

				
18 กุมภาพันธ์ 2553 18:24 น.

สัญญาณ!หายในสายเสียง.

พิมญดา

2003uo.jpg
ดอกกุหลาบบนโต๊ะอยากโล๊ะทิ้ง
มันแห้งอิงแจกันกว่าวันไหน
รอเบอร์โทรคนเหงาเฝ้าห่วงใย
สัญญาณในมือถือ..สื่อเงียบงัน

อยากจะงอนค้อนใส่โทรศัพท์
แต่ก็จับหน้าจอรอเบอร์นั้น
ไม่มีเสียงห่วงหามารำพัน
คิดถึงกันบ้างไหมใจคนดี

หรือลืมแล้วตำแหน่งมอบตอบใจภักคิ์
เรียกที่รักเรื่อยมาพาสุขขี
เสียงตามสายหายไปไม่เห็นมี
โทรหน่อยซี!คิดถึงมากอยากได้ยิน

อย่าปล่อยให้คนเหงาเฝ้าจดจ่อ
น้ำตาคลอต่อสายหมายถวิท
ฝนที่ตกล้นใจไหลร่วงริน
เหมือนจะสิ้นรักแล้ง..แห้งเหี่ยวทรวง

หากสัญญาณไม่ดีมีตู้หยอด
หรือมัวพลอดรักใครไม่ห่วงหวง
ปล่อยรักหายสายเสียงเพียงลมลวง
เวลาล่วงเลยผ่าน..สัญญาณใจ

				
17 กุมภาพันธ์ 2553 19:27 น.

..ภาวนา!จากหัวใจ..

พิมญดา

1256420028.img.jpg
เพราะเราห่างแสนไกลในฟ้ากว้าง

ย่ำบนทางห่างเหินเผชิญเหงา

ได้แต่เอื้อมมือกอดพลอดกับเงา

เหลือเพียงความว่างเปล่าหนาวหัวใจ


หากมีใครอีกคนบนใจเธอ

คอยพร่ำเพ้อว่ารักจักหวั่นไหว

ภาวนาขออย่าให้เป็นไป

ทอสายใยรักมั่น..ฝันทุกคืน


ยังหวั่นทรวงห่วงหาอย่าแปรเปลี่ยน

จึงนั่งเขียนบทกลอนผ่อนขมขื่น

มองปลายฟ้าแสนไกลใจยั่งยืน

หากเป็นอื่นตีจากยากจะทน


ภาวนาให้เธออย่าเผลอจิต

อาจจะแพ้ความใกล้ชิดคิดสักหน

ขอเห็นใจฉันหน่อยคอยยินยล

รักของคนไกลห่างอย่าร้างลา


.คำว่ารักสุดใจใครอย่าซ้ำ

ห่วงน้ำคำบ้างหนอคนพ้อหา

ทุกค่ำคืนคอยพร่ำภาวนา

คนบนฟ้า.รู้ไหม..ใจคนคอย


				
16 กุมภาพันธ์ 2553 16:00 น.

..ความรู้สึกขาดหาย..ในสายลม..

พิมญดา

1184902423.jpg
ยามเมื่อใจอ่อนแอแพ้ทุกอย่าง
เหมือนชีวิตอัปปางทางแสนเข็ญ
ฟ้ามัวหมองบดบังรั้งจันทร์เพ็ญ
น้ำจากตากระเซ็นเย็นกมล

ยามจะผ่อนอารมณ์ที่จมเศร้า
ไล่ความเหงาซอกทรวงห้วงใจหม่น
ทีละนิดละน้อยคอยอดทน
ยากเสียจน.เหน็บหนาวร้าวเหลือเกิน

ยามจะกินจะนอนก่อนนิทรา
ดั่งมีเมฆบังตาพาห่างเหิน
ไม่มีทางแห่งรักจักร่วมเดิน
จึงเผชิญ..อารมณ์ตรมเดียวดาย

ยามที่รักก็มักไม่คำนึง
ว่าวันหนึ่งรักล่มจมห่างหาย
ยามจะชังด่าวดื้นสิ้นวางวาย
เหมือนหายใจไร้รัก..หนักอาลัย

ยามนี้หรือยามไหนก็ไร้สิ้น
ก้มมองดินแหงนมองฟ้าหาหวั่นไหว
เอามีดเชือดเลือดไหลหยดรดหัวใจ
ความรู้สึกขาดหาย..ในสายลม
				
11 กุมภาพันธ์ 2553 15:24 น.

.ส่งใจแทน.กุหลาบ..นะที่รัก..

พิมญดา

valentine-glitter-comment-006.gif

วาเลนไทน์หมายมั่นวันสดใส
วันของใจแต้มแต่งแสงแห่งฝัน
วาเลนไทน์รักเอยเฉลยพลัน
วันของฉันบางใครใจส่งมา

คงไม่ต้องมอบดอกกุหลาบฝาก
เพราะลำบากไกลกันนั้นหนักหนา
แค่ส่งเสียงตามสายคนไกลตา
กระซิบว่า"รักมั่นฉันเพียงเธอ"

ได้แค่นี้ก็พอต่อความรัก
ได้ใจภักด์นิรันดร์มั่นเสมอ
ค่อยต่อเติมแรงใจใฝ่พบเจอ
จะเสนอรักตอบมอบเช่นเคย

ดอกกุหลาบแทนใจไม่แม้นหมาย
เท่ากับชายซื่อตรงส่งรักเผย
ไม่แอบซ่อนรักมากจากใครเลย
ขอเพียงเอ่ยแทนวัน..อันสวยงาม

วาเลนไทน์ปีไหนใจมิเปลี่ยน
แม้หมุนเวียนพอศอรอคำถาม
ว่ารักไหมเล่าหนอขอนิยาม
จะตอบตาม..ที่ใจ..ใช่ไร้เธอ
 

				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา