22 มิถุนายน 2550 13:27 น.
พิมญดา
...
ส่งเสียงโทร ตามสาย ปลายทางรับ
ได้สดับ รับฟัง แล้วใจหาย
เสียงห่างเหินเหลือเกินหนอใจชาย
เหมือนฉันกลายเป็นคนอื่นสะอื้นพลัน
...มือถือสาย ร่วงผล๊อย น้อยใจนัก
คนเคยรัก เขาใจดำ ทำกับฉัน
ไม่น่าเชื่อ เป็นไปได้ ทำร้ายกัน
คนเคยฝัน เดินเคียงคู่ ดูแปลกไป
...เธอมีเขา เฝ้าโทรหา เวลาว่าง
เสียงแนบข้าง เขาค่อยย้ำ เธอหวั่นไหว
เฝ้าโทรหา เช้าค่ำ อย่างหนำใจ
แล้วหลอกให้ ฉันทุกข์ท้น คนใจดำ
...ก่อนนี้เพียง โชว์เบอร์ เธอรีบรับ
ครั้งนี้กลับ เปลี่ยนไป ให้ใจช้ำ
พอเสียที ปิดมือถือ ปิดใจจำ
ลืมน้ำคำเคยฝากไว้ชายหลอกลวง
...ไม่มีเสียง ของเขา เฝ้าโทรหา
ฉันไม่กล้า กดโทรถาม น้ำตาร่วง
ได้แต่กอด มือถือแน่น แสนช้ำทรวง
ใจก็ห่วง แต่รอเสียง เรียกเข้ามา.....
22 มิถุนายน 2550 08:51 น.
พิมญดา
ฉันไร้ค่ามากนักหรือเธอถึงหลอก
ใจคอยตอกคอยจำย้ำไม่หาย
เมื่อรู้ว่ารักไม่จริงเจ็บเจียนตาย
มาร้องให้ฟูมฟายกับใครกัน
หรือฉันมันหัวอ่อนในเรื่องรัก
หูไม่หนักเธอถึงได้หักใจฉัน
โดนหลอกแล้วย่ำยีทุกวี่วัน
อกของฉันตรอมตรมขมฤทัย
ใจกระล่อนจริงนะชายเจ้าเล่ห์
มาวางเล่ห์อุบายรักหักใจฉัน
อยู่ตั้งไกลยังตั้งใจมาหลอกกัน
หลอกรักฉันทำไมชายใจดำ
เธอคงนั่งยิ้มเยาะหัวเราะร่า
สมน้ำหน้าเชื่อดีนักรักสลาย
ไม่ไตร่ตรองเสียก่อนเชื่อง่ายดาย
ช่วยไม่ได้ฉันตั้งใจมาหลอกเธอ
ฉันรักเธอไม่ได้หลอกจึงบอกรัก
เธอก็คงไม่รู้จักค่าของรักนักใช่ไหม
จึงเห็นฉันเป็นของเล่นเป็นของตาย
บีบหัวใจฉันแทบตาย..ชายคนเลว
19 มิถุนายน 2550 22:49 น.
พิมญดา
ตอนนี้อย่า..มาถามว่ารักเขาไหม
ในหัวใจมีแต่แค้นแสนหนักหน่วง
หากทำได้อยากเอามีดไปกรีดทรวง
แทงทะลวงชายใจมารให้หนำใจ
อยากมีใหม่ใยไม่บอกออกมาเล่า
ใยต้องเอาคำโกหกมายกเป็นเหตุผล
มาหลอกล่อลวงน้ำคำฉันจนจำนน
นี่หรือคนที่ฉันรักหมดใจใช่คนดี
พอรู้ว่ารักที่เธอมอบคือรักหลอก
มันช้ำชอกใจแทบแตกแยกจากร่าง
คิดย้อนไปแต่ต้นฉันคนนี้ยิ่งร้าวราน
ทรมานจนจุกพูดไม่ออกยอกย้อนใจ
คิดขึ้นมาน่าโมโหเสียยิ่งนัก
คนเคยรักทำฉันแสบแทบไม่ไหว
เพราะรักเขามากจนหมดทั้งหัวใจ
รักเท่าใดแค้นเท่านั้นฉันสุดทน
เมื่อฉันรักเธอมากก็เกลียดมาก
น้ำท่วมปากยากขุดคุ้ยคุยเหตุผล
มีแต่รอยแค้นฝังใจฉันในกมล
ฉันรันทดรักคนดีที่เดียวนี้เป็น...คนเลว
18 มิถุนายน 2550 15:00 น.
พิมญดา
จะถามว่าเกลียดเธอมากแค่ไหน
จะขอตอบด้วยใจจริงในตอนนี้
ว่าเกลียดมากโกรธมากนะคนดี
ฉันคนนี้ไม่ใช่นางเอกในนิยาย
เป็นนางเอกโศกเศร้าเขาทอดทิ้ง
ทำใจนิ่งเจ็บปวดเขาโหดร้าย
โดนแส้โบยใจช้ำแทบวางวาย
บทสุดท้ายช้ำน้ำตาแทบทุกคน
แต่ตอนนี้ฉันเป็นฉันใช่นางเอก
จะได้เสกบทบาทวาดให้ฉัน
มานั่งเศร้าร้องครวญคร่ำเขาลงทัณฑ์
คนคนนั้นไม่ใช่ฉันนั้นแน่ นอ น
พอเธอบอกรักฉันฉันรักตอบ
สิ่งเคยมอบให้ทั้งใจไม่แหนหวง
มีเท่าไหร่รักรักหมดใจไม่เคยทวง
ลิ้นคำลวงฉันหลงเชื่อ.เนี่ย.หรือคนดี
เธอจำไว้ฉันไม่ใช่นางเอกในนิยาย
ขอสาปแช่งคนหลายใจชายเช่นนี้
ไม่ต้องมาพบพานกันชาติหน้ามี
เพราะชาตินี้กรวดน้ำคว่ำขันฉันจบเธอ
17 มิถุนายน 2550 11:57 น.
พิมญดา
อยากแปลงร่างเป็นนางผีเสื้อสมุทร
จับมนุษย์.ชายหลายใจเป็นอาหาร
เที่ยวไล่ก่อความวุ่นวายให้รำคาญ
อยู่ไหนกันฉันจะจับมาเคี้ยวกิน
อุเหม่เจ้า.บังอาจมากนักหรือ
หลอกให้โลกเขาลือคนใจหิน
ทั้งที่เขาแสนรักใคร่เจ้าจริงๆ
เจ้าก็ทิ้งก็ขว้างเขาเศร้าอาลัย
ถ้าจับได้แม่จะเคี้ยวให้ละเอียด
แล้วเอาเลือดล้างใจให้สดใส
เชือดนิ่มๆเบาๆเข้าถึงใจ
พวกผู้ชายหน้าไหนใครอยากลอง
ถึงแม้เราจะเป็นยักษ์ก็รักแท้
คงแน่วแน่ไม่ปรวนแปรรักแบ่งสอง
ตัวนิดเดียวแหมบังอาจมาประลอง
แหมสมองเล็กนิดเดียวเที่ยวซุกซน
นั่นนางมนุษย์ชอบแย่งผัวชาวบ้าน
จับมันมาประหารอย่าไปสน
หน้าอ่อนอ่อนเคี้ยวกรอบนักชอบวกวน
แม่หน้ามนหน้าด้านกร้านผู้ชาย
หนึ่งไม่พอแอบทำต่อล่อสามสี่
เป็นสตรีตีสองหน้ามากเหลือหลาย
ควงคนโน้นหลอกคนนี้ให้สบาย
หวังแค่กายแลกเงินเมินความดี.......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2065
