2 มิถุนายน 2550 23:28 น.

เหลือไว้แต่ความผูกพัน...

พิมญดา


ทุกข์เพราะรักแน่นทรวงบ่วงระทม
ความขื่นขมใยถึงไม่จางจากหาย
รักจบแล้วน่าจะจบไปกับชาย
เรื่องวุ่นวายตามมาน้ำตาริน

จบแล้วจากเหลือไว้แต่อดีต
มีเส้นขีดขวางกั้นผันใจผิน
แม้ต้องพบความผิดหวังเป็นอาจิณ
ขอลืมสิ้นรักไม่แคร์แค่หนึ่งคน

ฉันอกหักปากแข็งแย้งใจนัก
ใครทายทักหน้าชื่นนักใจสับสน
ยิ้มข้างนอกขมในใจทุกข์เหลือทน
เกิดเป็นคนพ่ายแพ้รักหักใจลา

เหมือนชะตาขีดไว้ให้เราจบ
คงได้พบกันชาติใหม่เสน่หา
ส่วนชาตินี้น้องแก้วขออำลา
ปราถนาเธอเป็นสุขหมดทุกข์ใจ				
2 มิถุนายน 2550 17:28 น.

ขอเธอครั้งสุดท้าย......

พิมญดา

วันนี้.....อย่าเพิ่งเอ่ยคำว่าลา
วันนี้........ขอเวลาหน่อยได้ไหม
วันนี้........ขอซบอกซุกอุ่นไอ
วันนี้........ขอทำใจซบอกเธอ

ขอเธอ.....วันนี้ครั้งสุดท้าย
ขอเธอ.....ทำใจโอบกอดพลอดรักฉัน
ขอเธอ.....ให้แกล้งรักเหมือนทุกวัน
ขอเธอ.....อีกครั้งก่อนจากกัน

ครั้ง........สุดท้ายคือวันนี้
ครั้ง........ที่หัวใจแทบสลาย
ครั้ง........ที่น้ำตาไหลนองใจ
ครั้ง........นี้ไซร้เจ็บแทบวายปราน

สุดท้าย...ขอขอบคุณฟ้าเบื้องบนส่งเธอมา
สุดท้าย...รักแล้วจากพรากเธอไปจากฉัน
สุดท้าย...ที่ผ่านมาก็ดีแล้วเรารักกัน
สุดท้าย...ขอให้ฉันรักเธอมั่นอย่างนี้....ตลอดกาล
				
2 มิถุนายน 2550 10:06 น.

เก็บไว้ทำไม...ปล่อยมันผ่านไป..

พิมญดา


ไปให้ไกลได้ไหมใช่อยากเห็น
คนเลือดเย็นสองคนทนไม่ไหว
ทิ้งเราแล้วยังมีหน้ามาเอาใจ
หลีกให้ไกลอย่าเอาใจมาคุ้ยเคย

ตีสองหน้าทำได้ไงไหนบอกสิ
เธอเก่งนี่เจอหน้าฉันยังทำเฉย
บอกบทมาจะแสดงได้ใจเลย
ขอให้เอ่ยตีสองหน้าหามาพลัน

เจอหน้ากันไม่ต้องทักนะขอร้อง
เดินควงกันไม่ต้องมองมาทางฉัน
ขอให้เราคิดซะว่าแปลกหน้ากัน
เธอกับฉันแค่ผ่านมาแล้วผ่านไป

จะไม่เก็บอดีตกรีดรอยช้ำ
เธอและเพื่อนของฉันทำแบบไหน
จะลบเธอทั้งสองออกจากใจ
แทงข้างหลังฉันไม่ตายใจรวนริน

ตีสองหน้าเอาวาจามาขอโทษ
คนใจโฉดหลีกให้ไกลไม่ถวิล
คนเคยรักทำกันลงปลงชีวิน
เจ็บแทบสิ้นฤดี..มิมีลืม..				
1 มิถุนายน 2550 22:09 น.

สู้โว้ยยยยยย................

พิมญดา

สู้โว้ย....กับวันใหม่ ด้วยใจสู้
ให้เขารู้เราใช่หญิงไม่เอาไหน
เจ็บและช้ำมากพอแล้วขอเก็บใจ
แสงเจิดจ้าวันใหม่ใสเรีองรอง

สู้โว้ย.....ด้วยใจมั่นไปข้างหน้า
คราบน้ำตาลบเลือนดั่งเหมือนฝัน
วันนี้ลุกขึ้นมาอาบแสงตะวัน
ชีวิตฉันใช่ของใครใยเศร้านาน

สู้โว้ย.....ขอฮึดสู้กู่ก้องโลก
ความทุกข์โศกหายลับไปกับฝัน
ตื่นมาพบแสงร้อนแรงดวงตะวัน
เผาใจช้ำเกรียมไหม้ใจโทรมๆ

สู้โว้ย....ยิ้มรับยิ้มสู้สู่วันใหม่
ขอขอบใจคนดีที่สอนฉัน
ให้รักสุขทุกเมื่อและเชื่อวัน
แม้วันนี้ไม่ใช่วันนั้นฉัน..สุขใจ				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา