8 มิถุนายน 2550 22:58 น.

หนังสือที่ไร้ค่า........

ฉันร้างรา....รักมานาน..จนลืมไปเลยว่ารักครั้งสุดท้าย..เมื่อไหร่..
วันนี้เหงา.....ฉันหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่าน...
ปกหนังสือ..น่าสนใจ..สีสันสวยงาม
ไม่มีส่วนไหนของหนังสือ.........ที่จะทำให้ฉันวางมันลงไปได้
บนโลกใบนี้....จะมีหนังสือที่น่าอ่าน...น่าสนใจเท่ากับหนังสือเล่มนี้..อีกแล้ว
ฉันจึง..ค่อยๆพลิกอ่าน..หนังสือเล่มนี้..
ผ่านไปแต่ละวัน....เริ้มต้นเนื้อหา..ช่างดีอะไรเช่นนี้......
หน้าแรก...หนังสือก็บอกเล่าความเป็นไป..ของตัวมันเองว่า............
ตัวฉันนี้เป็น....หนังสือดี..มีชาติตระกูลดี.....การศึกษาดี.......รู้สึกอย่างไรก็เขียนแบบนั้น....
บอกเรื่องราว........ที่เป็นตัวตน.....มากมายทั้งเศร้า.เคล้าน้ำตา..สนุก....ออดอ้อน.
จนคนอ่านหลงใหลตัวอักษร....ของหนังสือเล่มนี้
ฉันหยิบมันขึ้นมาอ่าน......นานเป็นปี..อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่..อย่างนั้น
ฉับเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้......ทั้งรัก.ทั้งบูชา..เชื่อมั่น..ศรัทธา....สรุปเอาจากการอ่าน............
อ่านใกล้จบเล่ม......เพิ่งรู้ว่าหนังสือเล่มนี้.......มันว่างเปล่า...มันสรุปตัวมันเองว่า
มันจมอยู่กับวังวนของตัวมันเอง......มันไร้ค่าในตัวมันเอง....
ฉันเสียเวลาจากการ.....อ่านมันมาเป็นปี
เก็บมันมาอ่านยาวนาน..........ถ้าฉันรู้.ว่ามันเป็นหนังสือไร้ค่า ......ที่ไร้ค่าในตัวมันเอง
ฉันจะไม่เก็บมันขึ้นมาอ่าน.......เพราะมันเป็นหนังสือที่......
ตอนจบ...หักมุม......คนอ่านอย่างเจ็บปวดที่สุด
หนังสือเล่มนี้.....ฉันถือว่าได้..อ่านจบแล้ว........
มันไม่มีค่าควรที่จะ........เก็บรักษาเอามา..อ่านให้เจ็บปวด ......อีกต่อไป
เพราะมันเป็นหนังสือ....ที่ไร้ค่า........

1297

love

comment

8 มิถุนายน 2550 17:34 น.

จุ๊บๆ...นะ

พิมญดา

อยากฝาก.....จุ๊บถึงใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง........ประทับใจเป็นหนักหนา
ทุกเช้าค่ำ.....ใบหน้าเธอลอยติดตา
ยังตามมา.....เป็นเงาเฝ้าตามใจ

ถ้าได้จุ๊บ.......แก้มคนดีที่แอบชอบ
จะขอบอก.....น้องนี้ไม่หน่ายหนี
หันมาหน่อย..ค่อยๆบอกน้องคนดี
ว่ารักนี้มี.......แต่น้องเพียงผู้เดียว...........จุ๊บๆ*-*-----*-*

1861

love

comment

8 มิถุนายน 2550 10:06 น.