4 กันยายน 2546 10:22 น.

สัญญา..

อาจจะมีวันรักบาง
สายลมพัดแผ่วจางลงไปบ้าง
อาจมีวันที่เราสองคน สับสนในหนทาง
ในยามที่เหินห่าง เกิดช่องให้ใครแทรกตรงกลางระหว่างใจ

เธอไม่ผิด
หากจะหยุดทบทวนแล้วคิดเพื่อเลือกใหม่
ไม่ผิดที่เธอ จะพลั้งเผลอไปรักใคร
ฉันเองเข้าใจ เพราะฉันก็เคยเป็น

ดอกรักที่ตรงหน้า..
ง่าย ที่จะเอื้อมคว้าเพราะตาเห็น
อย่ารักษาสัญญา เพียงเพราะเธอเห็นว่ามันคือสิ่งที่ควรเป็น
อย่างำรักซ่อนเร้น เพียงให้เห็นว่าเธอรักษาสัญญา

ค่ำคืนที่เงียบงัน
ค่ำคืนที่แม้ในความฝันก็ยังเหว่ว้า
ค่ำคืนที่มือฉันอยู่ไกล เกินกว่าจะเอื้อมไปซับน้ำตา
กับอีกมือที่อยู่ตรงหน้า..
มันคงถึงเวลา ที่เธอต้องตัดสินใจ

710

love

comment

2 กันยายน 2546 09:02 น.

คนที่สวยงาม..

หมอกจาง

ใช่ว่าเธอเลิศเลอเหมือนนางฟ้า
ใช่ว่าเด่นที่ดวงหน้าหรือคางคิ้ว
ใช่ว่าเพราะกลิ่นหอมในสายลมปลิว
ที่ทำฉันให้หวิวให้หวั่นไหว

สายฝนโปรยสายมาฉ่ำฉ่ำ
ไม่ชื่นเท่าน้ำคำคนเคียงใกล้
ทั้งสายตาอาทรและห่วงใย
จะห้ามใจหักใจอย่างไรกัน

คนที่สวยงาม..
ใช่ว่าสวยเหมือนตามอย่างความฝัน
ใช่ว่าสวยให้ตาเห็นอย่างเพ็ญจันทร์
แต่เธองามยิ่งกว่านั้น ตั้งมากมาย

682

love

comment

28 สิงหาคม 2546 07:53 น.

เพราะรัก..

หมอกจาง

เธออาจคิดว่าไม่ยาก
และเธอก็คงสงสัย
อาจคิดว่าแท้จริงฉันคงไม่มีใจ
อาจคิดไปต่างๆนาๆ

หนึ่งคำ
ฉันรู้ว่ามันสำคัญกับเธอหนักหนา
และฉันทำได้เพียงแค่ยื้อ ซื้อเวลา
ปล่อยหัวใจให้ด้านชา ปล่อยให้เธอไม่เข้าใจ

ว่าอะไรที่ทำให้แตกต่าง
สับสนว่าหนทางจะทอดลงที่ตรงไหน
เพียงสักคำที่ทำให้เธอรู้สึกมั่นคง
เพียงสักสิ่งที่พอให้รู้สึกมั่นใจ
แต่ฉันก็ไม่อาจให้ในสิ่งที่ฉันไม่มี

เหน็บหนาว
แต่คงดีกว่าปล่อยวันข้างหน้าให้ปวดร้าวกว่าวันนี้
เธอไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ฉันเข้าใจดี
และฉัน..ไม่อาจบอกเธอได้ว่าที่ทำอย่างนี้ เพราะรักเธอ..

978

love

comment

22 สิงหาคม 2546 09:29 น.