11 มิถุนายน 2546 12:15 น.
หมอกจาง
หากฉันเป็นเจ้าชายสายน้ำค้าง
เมื่อแรกสางจะหยาดเชยเจ้าดอกหญ้า
จะหอบกลิ่นหอมกรุ่นจากฟากฟ้า
จะหอบรักข้ามมาเพื่อฝากรัก
พร่าระยิบวิบวิบเมื่อแดดไหว
น้ำค้างใสดังใจให้ประจักษ์
ถ้าหนึ่งหยดแทนถ้อยแห่งความรัก
จะหยดสักหมื่นหยาดให้ดาษดา
ให้ขาวโพลนทั่วคุ้งทุ่งทิวแถว
กว่าจะยินว่าเชื่อแล้วจากดอกหญ้า
ให้เอ่ยรักตอบรับกลับคืนมา
ให้เอ่ยถ้อยวาจารับฝากใจ
หากฉันเป็นเจ้าชายสายน้ำค้าง
ที่ลอยคว้างพลัดหวิวโดยพลิ้วไหว
วานเจ้าหญิงดอกหญ้าอย่าลาไกล
ช่วยนิ่งอยู่เปิดใจเพื่อรับรัก
9 มิถุนายน 2546 14:28 น.
หมอกจาง
ดังเก่า..
เหงาอย่างที่เธอเคยเห็น
ยิ้มให้เหมือนอย่างที่เคยเป็น
งำรักซ่อนเร้นเหมือนเคยมา
ดังเก่า..
รู้ไหมเล่ามีคนเหงาเขาห่วงหา
แอบรักซ่อนไว้ในสายตา
เก็บงำทีท่าเร้นความนัย
หนึ่งคำว่าคิดถึง..
เธออาจรู้เพียงแค่ครึ่งในความหมาย
คนคุ้นเคยที่กลับกลาย
เธออาจเห็นมันได้แค่คนเดิม
ดังเก่า..
ต่างแค่เพียงความเหงาที่พูนเพิ่ม
ไม่อาจคิดเรียกร้องเพื่อเพิ่มเติม
แค่ดังเก่าที่เราเริ่มก็ควรพอ
31 พฤษภาคม 2546 11:41 น.
หมอกจาง
แค่คำทักชืดชา..
แค่รอยยิ้มเหมือนเหมือนที่เป็นมา
น้ำตาก็เอ่อก็คลอเบ้า..
แค่ถามไถ่เพียงเฉยเฉย
หัวใจที่คุ้นเคยกับความเหงา
รัวเต้นไม่ยอมผ่อนยอมเบา
หรือลืมแล้วความเศร้าเขาฝากไว้
ความทรงจำที่เลือนพร่า
ก็เหมือนจะย้อนวันเวลาให้จำได้
แค่หนึ่งคนเคยรักมาทักทาย
ใจเอย..
ใยต้องให้ความหมายถึงเพียงนี้
26 พฤษภาคม 2546 08:10 น.
หมอกจาง
เว้นวรรคในหัวใจ
ไม่ว่าจะนานเท่าใด
เธอจะกลับมายืนตรงนี้ได้เสมอ
เว้นวรรคเอาไว้
กันที่หัวใจไว้ให้เธอ
อย่ากังวลว่าจะกลับมาเก้อ
ฉันไม่เคยพลั้งเคยเผลอให้ใครมายืนแทน
กี่ดาวบนฟากฟ้า
ไม่เคยสำคัญกว่า..คนที่เคยอยู่ในอ้อมแขน
กี่ดอกไม้ในดินแดน
ถึงหอมก็ไม่แม้น ดอกที่เคยดม
เว้นวรรค เว้นที่ว่าง
เว้นที่ตรงกลาง ระหว่างรักและขื่นขม
สักวันหนึ่ง..
ฉันเพียรบอกกับอ้างว้างในสายลม
บอกกับหนาวในน้ำค้างที่พร่างพรม
สักวันหนึ่งเธอจะกลับมา..
20 พฤษภาคม 2546 10:39 น.
หมอกจาง
ฝน..
หนาวน้ำตาเหว่ว้ามากับฝน
รสสุคนธ์เคยหอมกลับเลือนหาย
รักและห่วงดังดวงดาวที่พราวพราย
ก็ดุจจะร่วงหล่นรายทีละดวง
พลิ้วลมพัดพาใจให้ไหวสั่น
จริงหรือฝันในยามรักล้วนหนักหน่วง
ที่เคยเต็มวันนี้เล่ากลับเปล่ากลวง
ที่เคยห่วงเคยหวงก็เปล่าดาย
หนาวน้ำตาเหว่ว้ามากับฝน
กระไรเพียงหนึ่งคนมาห่างหาย
พร่ำคำพูดขีดเขียนดังเจียนตาย
ใครรู้เข้าเย้าเอาได้จะอายคน
ขับเป็นกลอนกล่อมเห่หยาดน้ำตา
เขียนเป็นเพลงเหว่ว้าประโลมฝน
เมื่อรักจางห่างนักก็จักทน
จะทวงถามถึงเหตุผลคงป่วยการ
..
หนาว
ลมหนาวพัดหวิวไหวพาใจสั่น
แต่วันนี้มีเธออยู่ข้างกัน
ปันไออุ่นปันฝันก็เบาหนาว
อุ่นไอลมหายใจที่รินรด
แนบหน้าจมูกจรดจนร้อนผ่าว
แววตาหวานไหวคล้ายแววดาว
แผ่วกระพริบวิบวาวในข้างแรม
หอบร้าวหอบร้างมาเจอรัก
เปียกปอนผ่อนพักในที่แห้ง
พบรังอุ่นหนุนฝันวันลมแรง
มืดบอดพบแสงคืนไร้จันทร์
วันก่อนลมหนาวอ่อนกว่าวันนี้
แต่ไม่มีเธอใกล้ใกล้จึงไหวหวั่น
วันที่รักแขวนร้างไว้กลางจันทร์
หนาวนั้นเหน็บหนาวกว่าคราวนี้
..
ร้อน..
หอมหอมเสน่หา
เถิดมาอยู่ใกล้ใจใกล้ใกล้ตา
อย่าเหินห่างให้ห่วงหาให้อาวรณ์
ดึกดื่นลมร้อนพัด
อย่าไปไกลยุงจะกัดเจ้าเนื้ออ่อน
ที่ตรงนี้มีคนรักและอาทร
มีคนหนึ่งออดอ้อนให้ฟังคำ
เหงื่อไหลจะซับให้ด้วยผืนผ้า
ผิวชื้นจะช่วยทาด้วยแป้งร่ำ
อบกลิ่นมะลิซ้อนอ่อนอ่อนนำ
บ่ายดึกเช้าค่ำจะดูแล
เพียงเจ้ายิ้มให้ไหวไหวคงใจชื้น
เก็บไปฝันทั้งยามตื่นเป็นแน่แน่
เพียงเจ้าทอดตาชม้ายชายตาแล
หนึ่งคนที่รักแท้ก็ยอมตาย
ฝากข่าวฝากคำว่าคิดถึง
ฝากถ้อยว่าคะนึงและมาดหมาย
ฝากบอกในลมร้อนที่พัดกราย
ช่วยกระซิบว่ามีชายเขาหมายชม
..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1132
