26 มิถุนายน 2546 15:00 น.

ด้วยท้องฟ้าวันนี้เป็นสีฟ้า

หมอกจาง

ด้วยท้องฟ้าวันนี้เป็นสีฟ้า
จึงเขียนกลอนวอนว่าอารมณ์หวาน
เพียงผาดผิวต้องลมที่พัดพาน
จึงเรียงถ้อยถักสานมาลัยคำ

เอาคำรักถักร้อยโดยอ้อยอิ่ง
แทนหัวใจที่ใสจริงดังคำพร่ำ
คำคิดถึงที่พรูหล่นดังฝนพรำ
แค่อยากบอกตอกย้ำถึงรักแท้

จะเอื้อนเอ่ยก็วิตกโอ้อกเอ๋ย
ใจเอ๋ยใจเหมือนไม่เคยสั่นเจียนแย่
หอบดอกรักมาบอกเจ้าดอกแค
หวังคำตอบเพียงแค่ว่าแคร์กัน

ด้วยท้องฟ้าวันนี้เป็นสีฟ้า
ด้วยสายลมพัดพาอารมณ์ฝัน
ความคิดถึงที่เคยอ่อนแต่ก่อนนั้น
มาโยกใจเสียไหวหวั่น เหมือนไม่เคย..

1377

love

comment

25 มิถุนายน 2546 15:35 น.

คอย..

หมอกจาง

คอย..
สายลมเหงายังพัดหงอย
หนึ่งคนคอยยังคอยหาย

นับคำว่าคิดถึง
เริ่มจากหนึ่งถึงเม็ดทราย
..ถึงดาวที่พราวพราย
ย้อนทวนได้หลายสิบครั้ง

หิ่งห้อยว่ายข้ามฟ้า
ไกลเกินตาไม่เห็นฝั่ง
ด้วยรักจึงยากรั้ง
ทิ้งร่างฝังลงกลางฟ้า

กับรักที่กลางใจ
กับความหมายที่กลางตา
กับเหงากับเหว่ว้า
กับน้ำตาใต้แสงดาว

คอย..
ผ่อนเวลาให้ช้าหน่อยค่อยค่อยร้าว
ค่อยบอกเขาให้รับรู้ในเรื่องราว
บอกว่ารู้บ้างหรือเปล่ามีคนคอย..

1096

love

comment

23 มิถุนายน 2546 13:23 น.

เจือจาน..

หมอกจาง

เจือจาน..
เอาหวานมาเพื่อหว่าน
หรือหวังสานต่อรักแท้

อ่านใจเธอไม่ออก
ว่ากลับกลอกหรือแน่วแน่
อ่านตาเอาตาแล
ก็เห็นแต่แค่แก้วตา

เอาหน่อรักมาปลูก
เกรงออกผลออกลูกเป็นเหว่ว้า
ออกดอกเป็นน้ำตา
เหมือนเคยมาเช่นทุกที

เจือจาน..
เถิดช่วยวานหวานอ่อนกว่าก่อนนี้
ค่อยฟูมฟักมันด้วยนะช่วยที
อยากมีรักอย่างนี้ให้นานนาน

1001

love

comment

18 มิถุนายน 2546 11:02 น.