29 กรกฎาคม 2550 17:11 น.

รอยเท้าความคิดถึง

หมอกจาง

บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
เธอเห็นไหมรอยเท้าความคิดถึง
ที่เพียรย่ำเป็นรอยทางอย่างดื้อดึง
ข้ามไปหาใครคนหนึ่งที่โพ้นฟ้า

ผ่านหมู่เมฆและดวงดาว
เยือกเย็นและเหน็บหนาวกับน้ำตา
แต่ไม่เคยตัดรอนแม้อ่อนล้า
ยังคงย่ำไปมาตามหัวใจ

กลิ่นรักในสายลม
ฝากมาห่มคลายหนาวหน่อยได้ไหม
พอให้แตะสัมผัสได้ถึงเยื่อใย
ต้องเหนื่อยล้าอีกเท่าไรก็ยอมรับ

บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
ความคิดถึงเทียวไปไม่เทียวกลับ
คืนวันมีให้คอยและคอยนับ
ความอ้างว้างเหมือนจะจับจมหัวใจ
				
17 กรกฎาคม 2550 22:29 น.

ตราบวันนี้..

หมอกจาง


ตราบวันนี้ฉันยังคงค้นความหมาย
ของรอยเท้าบนผืนทรายเมื่อลมผ่าน
ของความฝันที่เคยฝันในวันวาน
ของเพลงหวานที่ไม่หวานในวันนี้

ตราบวันนี้ฉันคงยังไม่รู้
ถึงความพร่องและมีอยู่จนล้นปรี่
ถึงดอกไม้เบ่งบานประดามี
และวิถีที่ดอกไม้นั่นร่วงโรย

แผ่วแผ่ว
ต่อกี่ค่ำกี่คืนแล้วที่หวนโหย
ดอกรักใช่ดอกบานไม่รู้โรย
อาจแค่เพียงลมแผ่วโชยก็ร่วงลับ

ตราบวันนี้..
ต่อกี่ทีที่อยากหมุนเวลากลับ
กี่ทรงจำที่คลี่ดูแล้วเก็บพับ
กี่คิดถึงที่เกินนับในนาที
				
2 กรกฎาคม 2550 20:40 น.

เท่านั้นพอ..

หมอกจาง

เพียงเธอคนเดียวพอ
และไม่ขออะไรมากกว่านี้
มีเพียงเธอคนเดิมนะคนดี
ฝากหัวใจกับคนที่เคยมีใจ

กันและกัน
ความผูกพันไม่หวั่นไม่เอนไหว
อย่าฟังเลยอย่าไปฟังถ้อยคำใคร
อย่าสนเลยอย่าสนใจเรื่องรำคาญ

ฟังซิฟัง
ว่าฉันยังจะคงเขียนบทเพลงหวาน
ฝากสายลมส่งไปเยือนเหมือนเมื่อวาน
ฝากสายฝนไปขับขานบทกวี

เพียงเธอเข้าใจเท่านั้นพอ
รุ้งจะทอสีครบทั้งเจ็ดสี
เสียงทั้งแปดจะชัดในเสียงดนตรี
เมื่อฉันบอกเธออีกที ว่ารักเธอ
				
12 มิถุนายน 2550 19:51 น.

เท่าไหน..

หมอกจาง


เท่าฟ้า
คงไม่เท่าแต่น้อยกว่านั้นนิดหน่อย
ไม่มากมายเท่าสายหมอกบนยอดดอย
แต่ไม่น้อยกว่าหมอกในหุบเขา

เท่าไหน
ตอบว่าเท่ากับหัวใจได้หรือเปล่า
คงไม่มากไปกว่าทุกทุกคราว
แต่ไม่น้อยให้เธอหนาวนอนน้อยใจ

ฉันรักเธอ
อย่างสม่ำและเสมอไม่หวั่นไหว
ไม่เปลี่ยนแปลงตามเวลาที่เปลี่ยนไป
ไม่เปลี่ยนตามใครต่อใครที่ผ่านมา

เท่าไหน
อาจเบาเท่าลมหายใจที่โหยหา
อาจจะเล็กเท่าคำรักในแววตา
และไม่มากเกินไปกว่า..เท่าหัวใจ
				
10 มิถุนายน 2550 22:04 น.

ในฝัน

หมอกจาง

 เต็มตื้น
ฉันตื่นมาด้วยความฉ่ำชื่น
หลับฝันถึงเธออยู่เมื่อคืน
รอยยิ้ม ขอบตาชื้น ยังติดตา

อุ่นใจ
กอดฝันหวั่นไหวแล้ววอนว่า
อยากหลับฝันต่ออย่างช้าช้า
ไม่อยากตื่นลืมตาเจอความจริง

วานวัน
เนิ่นนานมานั้นที่หยุดนิ่ง
คือโลกฝันที่ฉันแอบพักพิง
กับบางคนบางสิ่งที่สำคัญ

ห่างไกล
คิดถึงทุกลมหายใจที่ไหวสั่น
อาวรณ์ค่อนคืนและค่อนวัน
อยากรู้..เธอจะฝันถึงฉันไหม 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหมอกจาง
Lovings  หมอกจาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหมอกจาง
Lovings  หมอกจาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหมอกจาง
Lovings  หมอกจาง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหมอกจาง