22 พฤษภาคม 2552 15:07 น.

ปชต-รธน-ปชช


...๑...
ว่าง วุ่น...
ระหว่างรอรุ่งอรุณของวันใหม่
เอนั่น เสียงสะอื้น ของผู้ใด
แล้วน้ำตาข้าไหลทำไม ฤา

...๒...
เฮ้อ!!!
ฉัน หรือ เธอ ที่เซ่อซื่อ
เมื่อชนชาติ มิอาจจะหารือ
เขาจึงถือ ปืนมา รัฐประหาร

...๓...
ช้าช้า ช้ำช้ำ ช่างเนิ่นช้า
กว่าทิวธงรุ้งทิวาจะล่วงผ่าน
ดอกไม้ กำลังจะผลิบาน
เนิ่นนาน สำหรับการรอคอย

...๔...
โน่นนั่น ณ วันหนึ่ง
หวังเด็ดดวงดาววดึงส์มาซึ้งถ้อย
เอาแรงแห่งอุดมคติมาผลิร้อย
หวังลบ ร้ายรอยของวันวาน

...๕...
ครืนโครม...
นั่นนะเสียงฟ้าล่ม ใช่ลมผ่าน
สิ้นสุดอุดม กิน อุดมการณ์
ใครขบถวิญาณบรรพชน !!

...๖...
ว้าเหว่...
อิสรา มหาทะเล ก็เห่พ้น
ยังรักข้าหรือไม่ ประชาชน
ข้ายากจนกว่าเจ้าทุกข์ทนนัก

...๗...
ว่าง วุ่น...
ท่ามกลาง ไออุ่นยังกรุ่นหนัก
เมื่อท่านได้คืนของ ที่ท่านรัก
โปรดพิทักษ์รักข้าไว้นานนาน
..........................................
แทนคุณแทนไท

1252

love

comment

11 พฤษภาคม 2552 12:43 น.

: : :"มนต์รัก": : :

แทนคุณแทนไท


...๑...
รัก-คือเรื่องเบื้องแรกการแบกรับ
คอยขานขับ ขับของ ที่ข้องขุ่น
ถนอมคู่ทนุค่าใฝ่หาคุณ
คือของขวัญอันละมุน จากฟากฟ้า

...๒...
รัก-คือสีของสวรรค์ในวันเช้า
ดุจเมฆเย้าเคล้าหมอกหยอกบุปผา
คือแสงศิลป์รินรจพจพนา
คือรางวัล วันเวลาคราได้พบ

...๓...
รัก-คือทิพย์โอสถหยดรักษา
ผ่อนท้อทรมาคราประสบ
คืออุ่นให้คลายหนาวยามร้าวรบ
คือความสวยสงบ เมื่อพบกัน

...๔...
รัก-คือ กลิ่นไอใบไม้ผลิ
เหมือนมะลิยามค่ำคืนชื่นวสันต์
คือน้ำค้างกลิ้งกลั้วยั่วตะวัน
คือแสงสรรค์ของวันอันรอท่า

...๕...
รัก-คือสายตาซึ่งยังซึ้งสวย
ซ่อนแววด้วยไมตรีสิเน่หา
เปี่ยมเรือนหวังมนต์ขลังอหังการ์
ทรงพลาอานุภาพอิ่มอาบทรวง

...๖...
รัก-คือแสงแห่งจันทร์วันทรงกรด
ที่งามงด สดใส ในแดนสรวง
ฉายกมลท้นทุกข์รุกฤดีดวง
คือผิพวงของขวัญวันก่อนนี้

...๗...
รัก-คือทุกข์ คือสุขได้ทุกเมื่อ
บนความเชื่อเมื่อหวังยังไม่หนี
วาดหวังว่าจะพบรักที่แสนดี
แหละนี่ คือเสน่ห์ ของความรัก


บทส่งใจ...

"ฉันคิดถึงเธอ...
ท่วมท้นความพกเพ้อละเมอหา...
มารุมรุกอยู่ในความเหว่หว้า...
และเร้าท่วมปรารถนา ของความคิด"

ด้วยคิดถึงความรัก / แทนคุณแทนไท