ระหว่างสติสัมปชัญญะและวิกลจริต

แทนคุณแทนไท

อะไร
พรากสติสัมปชัญญะของผมไป

"วันเวลาที่ผ่านไป มัวทำอะไรอยู่"

ผมคิดทบทวน
สิ่งที่ผ่านมา สิ่งที่มีอยู่ และสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น

บางอย่าง
อยู่ในรอยคว้าง ของความคิด
ซึ่งฉายภาพ ที่บ้างชัด-บ้างพร่าเลือน

เราอาจไม่ได้พบกันอีก
นี่ คือคำอำลา (ของบุพเพฯ)
หรือว่าเป็นเพียงคำตัดพ้อ (ของคนอับโชค)

สายลม เป็นราชสาร์น
นำความเศร้าไปเชือดเฉือน
และนำน้ำตาไปกล่าวโทษ (ผู้ใด!!)

ระลึกเห็น
นางฟ้าผู้มาพร้อมกับวาสนา
และเป็นความทุกข์ จากไปพร้อมกับชะตากรรม

เมื่อโลกช่างโหดร้าย
เราจะไปอยู่ที่ไหน ที่อาจ"สุข"มากกว่า  !!
ความนึกคิด ที่ท้นล้นไปด้วยจริตเพ้อฝัน

ว่างเปล่า หรือแจ่มชัด
นับได้เป็นทางเลือก ๑ก้าวไป ๒ล้มเลิก

ลมหายใจที่ยังอยู่
มีค่าหรือไร้ค่า อาจวัดได้เมื่อเราตายจาก

เราอาจคิดถึงกันบ้าง
จึงเจ็บปวดกันบ้าง สุขล้ำกันบ้าง
ประดังประเดดั่งสายน้ำยามดิ่งล้ำ

ที่รัก
"วันเวลากำลังจะผ่านไป เรามัวทำอะไรอยู่"

...............................
พระอาทิตย์ที่ ๓๑ กรกฎาค์ ๕๓ /  แทนคุณแทนไท