หน้าส่วนตัว
เสียงสายซึงสะอื้น อาวรณ์
ราวสุดสิ้นภัสสร ส่องฟ้า
จรัลจักจำจร จากโลก
สวรรค์พรากแล้วผู้กล้า คู่ฟ้าคนเมือง
เสียงสะล้อโศกเศร้า เสียดาย
บุรุษผู้อุทิศกาย ก่อเกื้อ
ศิลปะแห่งความหมาย มอบแด่ ล้านนา
สำนึกในชาติเชื้อ บ่ล้าค่านิยม
เพลงโศกแว่วแผ่วพลิ้ว พัดผ่าน
ชีวิตถึงอวสาน สุดแล้ว
เหลือไว้แต่ตำนาน นามกระเดื่อง
จรัลจรัสดุจดวงแก้ว ส่องเรื้องล้านนา
1260
0
0
