พ่อบรรจงกลึงเกลานั่งเหลาซี่ จากไผ่เขียวขจีเป็นซี่ไหวคมมีดกรีดไผ่งามไปตามใจ เปลี่ยนซี่ไผ่ที่เห็นเป็นซี่งกรง เรียวและงามโอนอ่อนแต่ซ่อนแกร่ง ทุกซี่แต่งด้วยรักและลุ่มหลงจากซี่มาเป็นสานงานบรรจง พ่อสานกรงยิ้มบานบ้านนกไพร พ่อถือกรงบรรจงล่อต่อนกป่า ล่อนกมาติดกรงด้วยหลงใหลเสียงนกต่อเย้ายวนปั่นป่วนใจ วิบัติภัยถึงตัวเพราะมัวเมา จึงสูญสิ้นอิสรภาพเคยซาบซด เกียรติยศแห่งนกป่ามาอับเฉาถูกจับกักขังกรงอันกลึงเกลา เงียบและเหงาโหยหาพนาไพร จู้ฮุกกรู จู้ฮุกกรู จู้ฮุกก
2233
1
2
หน้าส่วนตัว
