กระต่ายใต้เงาจันทร์
ขอร้องเถิดน่ะพ่อเจ้าประคุณ
อย่ามาจุ้นกับฉันจะได้ไหม
สนทำไมแค่ผู้ชายที่หลายใจ
ไปให้ไกลแสนรำคาญลูกนัยน์ตา
สาธุ....อย่ามาใกล้...น่ะพ่อคุณ
เหมือนผีขนุนเห็นแล้วฉัน...ขวัญผวา
มาสอดส่ายแถมยักคิ้วและหลิ่วตา
นึกว่าหล่อ...ตายหละหว่า...หาไม่เจอ....
ก็เข้าใจว่าพี่นี้....โคตรรวย....
บ้านก็สวยขับรถโก้...มาเสมอ...
แถมบอกว่าให้น้อง...จองน่ะเธอ...
ฉันไม่เผลอ....แถมไม่สน....คนอะไร..
ฉันเป็นฉันทุกวัน...คือฉันนี่.....
กี่เดือนปีคือฉัน....รู้บ้างไหม
ก็อยู่ได้ไม่มีใคร....ไม่เห็นตาย...
นึกว่าหล่อลากไส้...ร้องวี๊ดว๊าย...ต๊าย...กระเทย...