เมื่อมีรักปักจิตสุดคิดถึง เฝ้าคำนึงคิดฝันใฝ่เสมอ หากแต่ต้องไกลห่างกันฝันละเมอ เฝ้าพร่ำเพ้อรำพันหวั่นในใจ ยิ่งนับวันนับคืนขื่นขมจิต ยิ่งได้คิดก็ยิ่งรู้เพียงฝันใฝ่ มิมีวันที่จักได้สมฤทัย ตราบวันใดจักไม่ต้องมีน้ำตา มิควรเลยที่จักคิดจักใฝ่ฝัน หรือมีวันได้มอบรักสเน่หา ลมหายใจกลายเป็นเธอในทุกครา ทุกเวลาเฝ้าใฝ่ฝันมิเว้นวาย หากชาตินี้จักมิอาจได้พานพบ มิอาจลบความรักที่มุ่งหมาย จักมีเธอตราบฟ้าดินสิ้นมลาย มิมีคลายรักแท้จริงยิ่งสิ่งใด