คะน้า
ดีใจที่ได้พูดคุยกับคุณอีกครั้ง
หลังจากไม่ได้พบกันมานานเนิ่น
ตั้งแต่วันที่ไม่มีกันและกันแล้วบนทางเดิน
เงียบเหงาเหลือเกินในวันที่ไม่มีใคร
แค่ได้ทักทายกันตามประสา
ก็เป็นสุขเกินกว่าได้พูดคุยกับคนใหน
ความทรงจำเก่า-เก่า ก็ไหลย้อนมาในใจ
รวมทั้งน้ำใส-ใส ที่เอ่อไหลตรงปลายตา
อยากกอดตัวหนังสือเหล่านั้น
อยากให้รู้ว่ายังผูกพันและโหยหา
ตั้งแต่คุณจากไปก็ไม่เคยมองใครในสายตา
ยังรักคุณมากกว่าแม้วันเวลาจะเปลี่ยนไป
แต่ทำได้ก็เพียงเท่านั้น
แค่ถาม-ตอบสั้นๆยังหวั่นไหว
ทรมานเหลือเกินนะหัวใจ
เพราะความเย็นชาที่คุณมีให้ยังเหมือนเดิม