สาวเอย แม้นเจ้าเคยเจ็บช้ำระกำหมอง ใครเขาทำน้ำตาเจ้าหลั่งนอง จงประครองสติมั่นหมั่นทบทวน สาวเอย แม้นเจ้าเคยพลาดพลั้งยั้งกำสรวล ปลดความคิดเก่าเก่าราวโซ่ตรวน แล้วรีบด่วนกลับลำอย่าร่ำไร สาวเอย แม้นเจ้าเคยยับเยินเกินแก้ไข สิ่งที่ผ่านผ่านพ้นเกินทำใจ จงทิ้งไปอย่าจำให้ช้ำตรม สาวเอย แม้นไม่เคยทิ้งใครให้ขื่นขม แต่ใยเขาเหยียบย้ำด้วยคำคม หักใจข่มจากลาอย่าอาวรณ์ สาวเอย มองกระจกนั่นไงใครทอดถอน ลุกขึ้นเถิดสลัดเงาที่ร้าวรอน สิ่งบั่นทอน...ลบล้าง...สร้างฝันงาม