..๏ จันทร์กระจ่างพร่างพราวบนราวฟ้า ม่านนภางามเด่นด้วยเพ็ญแข เหลียวหาคนข้างกายชายตาแล ปราศจากแม้เงาปรารถนายอดยาใจ ค่ำคืนก่อนเขานั้นรำพันถ้อย โปรดรอคอยกันและกันอย่าหวั่นไหว แม้นขุนเขาทะเลขวางหนทางไกล สองสายใยสายสวาทมิขาดกัน มาบัดนี้ความหมองครอบครองจิต ดั่งถูกพิษคะนึงให้ใจโศกศัลย์ เวิ้งนภาสุกสว่างกระจ่างจันทร์ แต่เรานั้นทุกข์หนักรักกลับกลาย จันทร์กระจ่างพร่างพราวบนราวฟ้า คำสัญญาคือปดหมดความหมาย แท้อยู่อย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย คนข้างกายคือเงาจันทร์เท่านั้นเอง ๚ะ๛
1236
10
0
หน้าส่วนตัว
