ยินดีเสมอ ยอมเธอเจ้าสายลม วนเวียนไหวไหวความขื่นขม ลมหวนระทดระทวยใจ นั่งลงพร้อมหม่นเศร้า นั่งเฝ้าความเหงาไม่ให้จากไป ก้มลงอมโศกคล้ายแบกโลกยิ่งใหญ่ น้ำ ใส ใส ไหลจากตา หรือ ฟ้าหลั่งริน อยู่กับสายลมยังไสวสายเดิม คอยเพิ่มเติมให้ความเศร้าเคล้ากันเป็นหิน คอยทิ่ม คอยแทง ให้ใจชาชิน เหมือนเศษหินกินเลือดความเหงา ....เศร้า ลุกสิ ! ลุกยืน ! กับแข้งขาเก่ายังอยากก้าว เจ็บร้าวหนาวคราวนั่นมันหยอกเย้า เล่นกับมัน ! อย่างมันเป็นเพื่อนเรา เก็บมันเป็นเพื่อนเก่าเอาเตือนทุกคราล้าจิตใจ
837
8
0
หน้าส่วนตัว
