สายลมเดือนตุลา
แรกรัก เขาว่าน้ำต้มผักหวาน
โลกเบิกบานสีชมพูดูสดใส
พะเน้าพะนอคลอเคลียไม่ห่างไกล
ประสงค์ใดก็จัดสรรบันดาลดล
ระหว่างรัก อบอุ่นนักเอาใจใส่
จะไปไหนตามใจทุแห่งหน
ให้เกียรติกันดูแลกันประมาณตน
ไม่พร่ำบ่นเหตุผลยังต่างมี
เริ่มหน่ายรัก เริ่มชักไม่เข้าท่า
ปลีกเวลาเหมือนว่าอยากถอยหนี
ทั้งข้ออ้างต่าง ๆ ประดามี
หากไมตรียังยื่นคืนต่อกัน
เบื่อรัก เอะชักทนไม่ไหว
ทำอะไรก็ขัดใจไปทั้งนั้น
หันหลังปึงปังดังไม่ผูกพัน
แต่ละวันก็คุยกันน้อยลง
หมดรัก เหลือสิ่งใดชักดึงไว้
เมื่อเยื่อใยแห้งกรังไปเป็นผุยผง
อยู่กันไปก็รู้ใจอย่างปลง ๆ
เพราะมันคงจบลงแค่เลิกลา
1186
3
0
หน้าส่วนตัว
