ดวงตางามคู่นั้นมั่นตราตรึง คงลึกซึ้งทาบทรวงดวงใจฉัน แววประกายพรายพริ้งยิ่งลาวัณย์ ราวสวรรค์สรรค์สร้างอย่างบรรจง แฝงอาทรห่วงหาเปื้อนหน้าสวย พยุงช่วยด้วยแขนแสนระหง ยามอ่อนล้าคราใดใจทระนง คราวล้มลงยังปลอบมอบแรงใจ ระหว่างฝันคืนวันที่ผันผ่าน เธอแผ้วพานความเหงาเศร้าหวั่นไหว เจือจางลงคงห่างร้างหทัย มีน้ำใจเที่ยงแท้มอบแก่กัน แทนภาพฝันบรรเจิดพราวเพริศยิ่ง ทั้งความจริงเราห่างต่างแปรผัน ก้าวตามกฎบทบาทปราศผูกพัน เพียงสวรรค์เล่นกลบนทางกรรม....