ตะแหง่ว
ไม่รู้ใจเธอสักนิด
ว่าคิดกับฉันยังไงกันแน่..
ที่ผ่านมาก็ดูเหมือนแคร์
หรือว่าฉันเป็นเพียงแค่..คนใกล้ใจ
ทุกวันแค่มาดูหน้า
มาทำให้ใจวุ่นว้าหวั่นไหว
กุหลาบช่อใหญ่ในวันวาเลนไทน์
ก็คงไม่มีความหมาย..ที่เธอให้ฉันมา..
แมสเสจหวานๆทุกคืนก่อนนอน
ก็แค่กิจวัตรที่ต้องทำก่อนจะหลับใช่มั้ยล่ะ..
ที่ช่วยทำการบ้าน ช่วยทำงานที่ได้รับมา
ก็แค่เธอว่างน่ะ..เวลาจึงเหลือทุกวัน
และไอ้ที่เข้ามาคุยด้วยบ่อยๆ
ก็คงเพราะเห็นว่าไม่มีใครคอยเทคแคร์ฉัน
เป็นความจริงใช่มั้ยล่ะ?..ที่กล่าวมาทั้งหมดนั่น
เธอเห็นฉันเป็นเพียงเพื่อนกัน..